önlük
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish اوكلك (öñlük, “any thing put in front”), equivalent to ön (“front”) + -lük.
Declension
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | önlük | |
| Definite accusative | önlüğü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | önlük | önlükler |
| Definite accusative | önlüğü | önlükleri |
| Dative | önlüğe | önlüklere |
| Locative | önlükte | önlüklerde |
| Ablative | önlükten | önlüklerden |
| Genitive | önlüğün | önlüklerin |
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “önlük”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1740
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.