þenja

See also: tenja

Icelandic

Etymology

From Old Norse þenja, from Proto-Germanic *þanjaną, from Proto-Indo-European *ten- (“stretch”).

Germanic cognates: Old Saxon þennian, Old High German dennen (German dehnen), Frankish *thinsan, Old Norse þenja (Norwegian tenja).

Indo-European cognates: Ancient Greek τείνω (teínō), Latin tendere (French tendre), Proto-Celtic *tantā (Welsh tant (“string of a musical instrument”), Old Irish tét (“cord, rope”)), Proto-Slavic *teneto (“net, snare”) (Russian тенёто (tenjóto)), Proto-Baltic *tin- (Lithuanian tìnti).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈθɛnja/
    Rhymes: -ɛnja

Verb

þenja (weak verb, third-person singular past indicative þandi, supine þanið)

  1. to stretch, spread out, draw (a bow)

Conjugation

 The template Template:is-conj-w1 does not use the parameter(s): 
j=j
Please see Module:checkparams for help with this warning.

þenja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þenja
supine
(sagnbót)		 þanið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þenjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þen við þenjum present
(nútíð)		 ég þenji við þenjum
þú þenur þið þenjið þú þenjir þið þenjið
hann, hún, það þenur þeir, þær, þau þenja hann, hún, það þenji þeir, þær, þau þenji
past
(þátíð)		 ég þandi við þöndum past
(þátíð)		 ég þendi við þendum
þú þandir þið þönduð þú þendir þið þenduð
hann, hún, það þandi þeir, þær, þau þöndu hann, hún, það þendi þeir, þær, þau þendu
imperative
(boðháttur)		 þen (þú) þenjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þendu þenjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þenjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þenjast
supine
(sagnbót)		 þanist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þenjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þenst við þenjumst present
(nútíð)		 ég þenjist við þenjumst
þú þenst þið þenjist þú þenjist þið þenjist
hann, hún, það þenst þeir, þær, þau þenjast hann, hún, það þenjist þeir, þær, þau þenjist
past
(þátíð)		 ég þandist við þöndumst past
(þátíð)		 ég þendist við þendumst
þú þandist þið þöndust þú þendist þið þendust
hann, hún, það þandist þeir, þær, þau þöndust hann, hún, það þendist þeir, þær, þau þendust
imperative
(boðháttur)		 þenst (þú) þenist (þið)
Forms with appended personal pronoun
þenstu þenisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þaninn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þaninn þanin þanið þandir þandar þanin
accusative
(þolfall)		 þaninn þanda þanið þanda þandar þanin
dative
(þágufall)		 þöndum þaninni þöndu þöndum þöndum þöndum
genitive
(eignarfall)		 þanins þaninnar þanins þaninna þaninna þaninna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þandi þanda þanda þöndu þöndu þöndu
accusative
(þolfall)		 þanda þöndu þanda þöndu þöndu þöndu
dative
(þágufall)		 þanda þöndu þanda þöndu þöndu þöndu
genitive
(eignarfall)		 þanda þöndu þanda þöndu þöndu þöndu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þanjaną.

Verb

þenja (singular past indicative þandi, past participle þandr or þaniðr or þaninn)

  1. (transitive) to stretch, extend

Conjugation
Conjugation of þenja — active (weak class 1)
infinitive þenja
present participle þenjandi
past participle þandr, þaniðr, þaninn
indicative present past
1st-person singular þen þanda
2nd-person singular þenr þandir
3rd-person singular þenr þandi
1st-person plural þenjum þǫndum
2nd-person plural þenið þǫnduð
3rd-person plural þenja þǫndu
subjunctive present past
1st-person singular þenja þenda
2nd-person singular þenir þendir
3rd-person singular þeni þendi
1st-person plural þenim þendim
2nd-person plural þenið þendið
3rd-person plural þeni þendi
imperative present
2nd-person singular þen
1st-person plural þenjum
2nd-person plural þenið
Conjugation of þenja — mediopassive (weak class 1)
infinitive þenjask
present participle þenjandisk
past participle þanzk, þanizk
indicative present past
1st-person singular þenjumk þǫndumk
2nd-person singular þensk þandisk
3rd-person singular þensk þandisk
1st-person plural þenjumsk þǫndumsk
2nd-person plural þenizk þǫnduzk
3rd-person plural þenjask þǫndusk
subjunctive present past
1st-person singular þenjumk þendumk
2nd-person singular þenisk þendisk
3rd-person singular þenisk þendisk
1st-person plural þenimsk þendimsk
2nd-person plural þenizk þendizk
3rd-person plural þenisk þendisk
imperative present
2nd-person singular þensk
1st-person plural þenjumsk
2nd-person plural þenizk

Descendants
  • Icelandic: þenja
  • Norwegian Nynorsk: tenja

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.