żyrant

Polish

Etymology

Borrowed from German Girant, from Italian girante.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʐɨ.rant/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨrant
  • Syllabification: ży‧rant

Noun

żyrant m pers

  1. (banking, law) endorser, surety (one who undertakes a promise to pay on behalf of another person)
    Synonym: awalista

Declension
Declension of żyrant
singular plural
nominative żyrant żyranci/żyranty (deprecative)
genitive żyranta żyrantów
dative żyrantowi żyrantom
accusative żyranta żyrantów
instrumental żyrantem żyrantami
locative żyrancie żyrantach
vocative żyrancie żyranci
verbs

Further reading
  • żyrant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • żyrant in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.