άνομος

Greek

Adjective

άνομος • (ánomos) m (feminine άνομη, neuter άνομο)

  1. illegal, illicit
    Synonym: παράνομος (paránomos)
    Antonym: νόμιμος (nómimos)
  2. lawless
  3. unjust

Declension
Declension of άνομος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative άνομος • άνομη • άνομο • άνομοι • άνομες • άνομα •
genitive άνομου • άνομης • άνομου • άνομων • άνομων • άνομων •
accusative άνομο • άνομη • άνομο • άνομους • άνομες • άνομα •
vocative άνομε • άνομη • άνομο • άνομοι • άνομες • άνομα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο άνομος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο άνομος, etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.