ένορκος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔνορκος (énorkos).

Adjective

ένορκος • (énorkos) m (feminine ένορκη, neuter ένορκο)

  1. (law) under oath, sworn
    ένορκη διοικητική εξέταση ― énorki dioikitikí exétasi ― a sworn administrative enquiry

Declension
Declension of ένορκος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ένορκος • ένορκη • ένορκο • ένορκοι • ένορκες • ένορκα •
genitive ένορκου • ένορκης • ένορκου • ένορκων • ένορκων • ένορκων •
accusative ένορκο • ένορκη • ένορκο • ένορκους • ένορκες • ένορκα •
vocative ένορκε • ένορκη • ένορκο • ένορκοι • ένορκες • ένορκα •

Noun

ένορκος • (énorkos) m or f (plural ένορκοι)

  1. (law) juror

Declension
declension of ένορκος
case     \     number singular plural
nominative ένορκος • ένορκοι •
genitive ενόρκου • ενόρκων •
accusative ένορκο • ενόρκους •
vocative ένορκε • ένορκοι •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.