ατίθασος

Greek

Adjective

ατίθασος • (atíthasos) m (feminine ατίθαση, neuter ατίθασο)

  1. indocile
  2. insubordinate
  3. rebellious
  4. tameless
  5. refractory
  6. undisciplined

Declension
Declension of ατίθασος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ατίθασος • ατίθαση • ατίθασο • ατίθασοι • ατίθασες • ατίθασα •
genitive ατίθασου • ατίθασης • ατίθασου • ατίθασων • ατίθασων • ατίθασων •
accusative ατίθασο • ατίθαση • ατίθασο • ατίθασους • ατίθασες • ατίθασα •
vocative ατίθασε • ατίθαση • ατίθασο • ατίθασοι • ατίθασες • ατίθασα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ατίθασος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ατίθασος, etc.)

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.