διακριτικός

Ancient Greek

Etymology

From δια- (dia-, “apart”) +‎ κριτικός (kritikós, “discerning”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.kri.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.kri.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/

Adjective

δῐᾰκρῐτῐκός • (diakritikós) m (feminine δῐακρῐτῐκή, neuter δῐακρῐτῐκόν); first/second declension

Inflection

First and second declension of δῐᾰκρῐτῐκός; δῐᾰκρῐτῐκή; δῐᾰκρῐτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐᾰκρῐτῐκός diakritikós	δῐᾰκρῐτῐκή diakritikḗ	δῐᾰκρῐτῐκόν diakritikón	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ diakritikā́	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκοί diakritikoí	δῐᾰκρῐτῐκαί diakritikaí	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ diakritiká
Genitive	δῐᾰκρῐτῐκοῦ diakritikoû	δῐᾰκρῐτῐκῆς diakritikês	δῐᾰκρῐτῐκοῦ diakritikoû	δῐᾰκρῐτῐκοῖν diakritikoîn	δῐᾰκρῐτῐκαῖν diakritikaîn	δῐᾰκρῐτῐκοῖν diakritikoîn	δῐᾰκρῐτῐκῶν diakritikôn	δῐᾰκρῐτῐκῶν diakritikôn	δῐᾰκρῐτῐκῶν diakritikôn
Dative	δῐᾰκρῐτῐκῷ diakritikôi	δῐᾰκρῐτῐκῇ diakritikêi	δῐᾰκρῐτῐκῷ diakritikôi	δῐᾰκρῐτῐκοῖν diakritikoîn	δῐᾰκρῐτῐκαῖν diakritikaîn	δῐᾰκρῐτῐκοῖν diakritikoîn	δῐᾰκρῐτῐκοῖς diakritikoîs	δῐᾰκρῐτῐκαῖς diakritikaîs	δῐᾰκρῐτῐκοῖς diakritikoîs
Accusative	δῐᾰκρῐτῐκόν diakritikón	δῐᾰκρῐτῐκήν diakritikḗn	δῐᾰκρῐτῐκόν diakritikón	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ diakritikā́	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκούς diakritikoús	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ς diakritikā́s	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ diakritiká
Vocative	δῐᾰκρῐτῐκέ diakritiké	δῐᾰκρῐτῐκή diakritikḗ	δῐᾰκρῐτῐκόν diakritikón	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ diakritikā́	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκοί diakritikoí	δῐᾰκρῐτῐκαί diakritikaí	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ diakritiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δῐᾰκρῐτῐκῶς diakritikôs			δῐᾰκρῐτῐκώτερος diakritikṓteros			δῐᾰκρῐτῐκώτᾰτος diakritikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ French: diacritique (learned)

References

“διακριτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
διακριτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διακριτικός (diakritikós).

Adjective

διακριτικός • (diakritikós) m (feminine διακριτική, neuter διακριτικό)

discreet (respectful of privacy or secrecy; quiet; diplomatic)
discrete, distinctive

Declension

Declension of διακριτικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διακριτικός •	διακριτική •	διακριτικό •	διακριτικοί •	διακριτικές •	διακριτικά •
genitive	διακριτικού •	διακριτικής •	διακριτικού •	διακριτικών •	διακριτικών •	διακριτικών •
accusative	διακριτικό •	διακριτική •	διακριτικό •	διακριτικούς •	διακριτικές •	διακριτικά •
vocative	διακριτικέ •	διακριτική •	διακριτικό •	διακριτικοί •	διακριτικές •	διακριτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διακριτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διακριτικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διακριτικότερος •	διακριτικότερη •	διακριτικότερο •	διακριτικότεροι •	διακριτικότερες •	διακριτικότερα •
genitive	διακριτικότερου •	διακριτικότερης •	διακριτικότερου •	διακριτικότερων •	διακριτικότερων •	διακριτικότερων •
accusative	διακριτικότερο •	διακριτικότερη •	διακριτικότερο •	διακριτικότερους •	διακριτικότερες •	διακριτικότερα •
vocative	διακριτικότερε •	διακριτικότερη •	διακριτικότερο •	διακριτικότεροι •	διακριτικότερες •	διακριτικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο διακριτικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
Absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διακριτικότατος •	διακριτικότατη •	διακριτικότατο •	διακριτικότατοι •	διακριτικότατες •	διακριτικότατα •
genitive	διακριτικότατου •	διακριτικότατης •	διακριτικότατου •	διακριτικότατων •	διακριτικότατων •	διακριτικότατων •
accusative	διακριτικότατο •	διακριτικότατη •	διακριτικότατο •	διακριτικότατους •	διακριτικότατες •	διακριτικότατα •
vocative	διακριτικότατε •	διακριτικότατη •	διακριτικότατο •	διακριτικότατοι •	διακριτικότατες •	διακριτικότατα •

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.