ερημίτης

See also: ἐρημίτης

Greek

Etymology

From Koine Greek ἐρημίτης (erēmítēs).

Noun

ερημίτης • (erimítis) m (plural ερημίτες)

hermit, loner, recluse
Coordinate term: (ascetic) ασκητής (askitís)

Declension

declension of ερημίτης

case \ number	singular	plural
nominative	ερημίτης •	ερημίτες •
genitive	ερημίτη •	ερημιτών •
accusative	ερημίτη •	ερημίτες •
vocative	ερημίτη •	ερημίτες •

Further reading

ερημίτης - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.