μοναδικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek μοναδικός (monadikós), from μονάς (monás).

Adjective

μοναδικός • (monadikós) m (feminine μοναδική, neuter μοναδικό)

  1. unique, sole

Declension
Declension of μοναδικός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μοναδικός • μοναδική • μοναδικό • μοναδικοί • μοναδικές • μοναδικά •
genitive μοναδικού • μοναδικής • μοναδικού • μοναδικών • μοναδικών • μοναδικών •
accusative μοναδικό • μοναδική • μοναδικό • μοναδικούς • μοναδικές • μοναδικά •
vocative μοναδικέ • μοναδική • μοναδικό • μοναδικοί • μοναδικές • μοναδικά •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.