μόρινος

Ancient Greek

Etymology

From μόρον (móron, “black mulberry”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mó.ri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/

Adjective

μόρῐνος • (mórinos) m (feminine μορῐ́νη, neuter μόρῐνον); first/second declension

mulberry coloured

Inflection

First and second declension of μόρῐνος; μορῐ́νη; μόρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μόρῐνος mórinos	μορῐ́νη morínē	μόρῐνον mórinon	μορῐ́νω morínō	μορῐ́νᾱ morínā	μορῐ́νω morínō	μόρῐνοι mórinoi	μόρῐναι mórinai	μόρῐνᾰ mórina
Genitive	μορῐ́νου morínou	μορῐ́νης morínēs	μορῐ́νου morínou	μορῐ́νοιν morínoin	μορῐ́ναιν morínain	μορῐ́νοιν morínoin	μορῐ́νων morínōn	μορῐ́νων morínōn	μορῐ́νων morínōn
Dative	μορῐ́νῳ morínōi	μορῐ́νῃ morínēi	μορῐ́νῳ morínōi	μορῐ́νοιν morínoin	μορῐ́ναιν morínain	μορῐ́νοιν morínoin	μορῐ́νοις morínois	μορῐ́ναις morínais	μορῐ́νοις morínois
Accusative	μόρῐνον mórinon	μορῐ́νην morínēn	μόρῐνον mórinon	μορῐ́νω morínō	μορῐ́νᾱ morínā	μορῐ́νω morínō	μορῐ́νους morínous	μορῐ́νᾱς morínās	μόρῐνᾰ mórina
Vocative	μόρῐνε mórine	μορῐ́νη morínē	μόρῐνον mórinon	μορῐ́νω morínō	μορῐ́νᾱ morínā	μορῐ́νω morínō	μόρῐνοι mórinoi	μόρῐναι mórinai	μόρῐνᾰ mórina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μορῐ́νως morínōs			μορῐνώτερος morinṓteros			μορῐνώτᾰτος morinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.