ξυγχωρέω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “with, together”) +‎ χωρέω (khōréō, “to withdraw, give way”)

Pronunciation
 

Verb

ξυγχωρέω • (xunkhōréō)

  1. Old Attic form of συγχωρέω (sunkhōréō)
    to yield, give up

Conjugation
   Present: ξυγχωρέω (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγχωρέω ξυγχωρέεις ξυγχωρέει ξυγχωρέετον ξυγχωρέετον ξυγχωρέομεν ξυγχωρέετε ξυγχωρέουσῐ(ν)
subjunctive ξυγχωρέω ξυγχωρέῃς ξυγχωρέῃ ξυγχωρέητον ξυγχωρέητον ξυγχωρέωμεν ξυγχωρέητε ξυγχωρέωσῐ(ν)
optative ξυγχωρέοιμῐ ξυγχωρέοις ξυγχωρέοι ξυγχωρέοιτον ξυγχωρεοίτην ξυγχωρέοιμεν ξυγχωρέοιτε ξυγχωρέοιεν
imperative   ξυγχώρεε ξυγχωρεέτω ξυγχωρέετον ξυγχωρεέτων   ξυγχωρέετε ξυγχωρεόντων
active
infinitive ξυγχωρέειν
participle m ξυγχωρέων
f ξυγχωρέουσᾰ
n ξυγχωρέον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ξυγχωρῶ (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγχωρῶ ξυγχωρεῖς ξυγχωρεῖ ξυγχωρεῖτον ξυγχωρεῖτον ξυγχωροῦμεν ξυγχωρεῖτε ξυγχωροῦσῐ(ν)
subjunctive ξυγχωρῶ ξυγχωρῇς ξυγχωρῇ ξυγχωρῆτον ξυγχωρῆτον ξυγχωρῶμεν ξυγχωρῆτε ξυγχωρῶσῐ(ν)
optative ξυγχωροίην,
ξυγχωροῖμῐ		 ξυγχωροίης,
ξυγχωροῖς		 ξυγχωροίη,
ξυγχωροῖ		 ξυγχωροῖτον,
ξυγχωροίητον		 ξυγχωροίτην,
ξυγχωροιήτην		 ξυγχωροῖμεν,
ξυγχωροίημεν		 ξυγχωροῖτε,
ξυγχωροίητε		 ξυγχωροῖεν,
ξυγχωροίησᾰν
imperative   ξυγχώρει ξυγχωρείτω ξυγχωρεῖτον ξυγχωρείτων   ξυγχωρεῖτε ξυγχωρούντων
active
infinitive ξυγχωρεῖν
participle m ξυγχωρῶν
f ξυγχωροῦσᾰ
n ξυγχωροῦν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ξυγεχώρεον (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγεχώρεον ξυγεχώρεες ξυγεχώρεε(ν) ξυγεχωρέετον ξυγεχωρεέτην ξυγεχωρέομεν ξυγεχωρέετε ξυγεχώρεον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ξυγεχώρουν (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγεχώρουν ξυγεχώρεις ξυγεχώρει ξυγεχωρεῖτον ξυγεχωρείτην ξυγεχωροῦμεν ξυγεχωρεῖτε ξυγεχώρουν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ξυγχωρήσω, ξυγχωρήσομαι, ξυγχωρηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγχωρήσω ξυγχωρήσεις ξυγχωρήσει ξυγχωρήσετον ξυγχωρήσετον ξυγχωρήσομεν ξυγχωρήσετε ξυγχωρήσουσῐ(ν)
optative ξυγχωρήσοιμῐ ξυγχωρήσοις ξυγχωρήσοι ξυγχωρήσοιτον ξυγχωρησοίτην ξυγχωρήσοιμεν ξυγχωρήσοιτε ξυγχωρήσοιεν
middle indicative ξυγχωρήσομαι ξυγχωρήσῃ,
ξυγχωρήσει		 ξυγχωρήσεται ξυγχωρήσεσθον ξυγχωρήσεσθον ξυγχωρησόμεθᾰ ξυγχωρήσεσθε ξυγχωρήσονται
optative ξυγχωρησοίμην ξυγχωρήσοιο ξυγχωρήσοιτο ξυγχωρήσοισθον ξυγχωρησοίσθην ξυγχωρησοίμεθᾰ ξυγχωρήσοισθε ξυγχωρήσοιντο
passive indicative ξυγχωρηθήσομαι ξυγχωρηθήσῃ ξυγχωρηθήσεται ξυγχωρηθήσεσθον ξυγχωρηθήσεσθον ξυγχωρηθησόμεθᾰ ξυγχωρηθήσεσθε ξυγχωρηθήσονται
optative ξυγχωρηθησοίμην ξυγχωρηθήσοιο ξυγχωρηθήσοιτο ξυγχωρηθήσοισθον ξυγχωρηθησοίσθην ξυγχωρηθησοίμεθᾰ ξυγχωρηθήσοισθε ξυγχωρηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ξυγχωρήσειν ξυγχωρήσεσθαι ξυγχωρηθήσεσθαι
participle m ξυγχωρήσων ξυγχωρησόμενος ξυγχωρηθησόμενος
f ξυγχωρήσουσᾰ ξυγχωρησομένη ξυγχωρηθησομένη
n ξυγχωρῆσον ξυγχωρησόμενον ξυγχωρηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ξυγεχώρησᾰ, ξυγεχωρήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγεχώρησᾰ ξυγεχώρησᾰς ξυγεχώρησε(ν) ξυγεχωρήσᾰτον ξυγεχωρησᾰ́την ξυγεχωρήσᾰμεν ξυγεχωρήσᾰτε ξυγεχώρησᾰν
subjunctive ξυγχωρήσω ξυγχωρήσῃς ξυγχωρήσῃ ξυγχωρήσητον ξυγχωρήσητον ξυγχωρήσωμεν ξυγχωρήσητε ξυγχωρήσωσῐ(ν)
optative ξυγχωρήσαιμῐ ξυγχωρήσειᾰς,
ξυγχωρήσαις		 ξυγχωρήσειε(ν),
ξυγχωρήσαι		 ξυγχωρήσαιτον ξυγχωρησαίτην ξυγχωρήσαιμεν ξυγχωρήσαιτε ξυγχωρήσειᾰν,
ξυγχωρήσαιεν
imperative   ξυγχώρησον ξυγχωρησᾰ́τω ξυγχωρήσᾰτον ξυγχωρησᾰ́των   ξυγχωρήσᾰτε ξυγχωρησᾰ́ντων
passive indicative ξυγεχωρήθην ξυγεχωρήθης ξυγεχωρήθη ξυγεχωρήθητον ξυγεχωρηθήτην ξυγεχωρήθημεν ξυγεχωρήθητε ξυγεχωρήθησᾰν
subjunctive ξυγχωρηθῶ ξυγχωρηθῇς ξυγχωρηθῇ ξυγχωρηθῆτον ξυγχωρηθῆτον ξυγχωρηθῶμεν ξυγχωρηθῆτε ξυγχωρηθῶσῐ(ν)
optative ξυγχωρηθείην ξυγχωρηθείης ξυγχωρηθείη ξυγχωρηθεῖτον,
ξυγχωρηθείητον		 ξυγχωρηθείτην,
ξυγχωρηθειήτην		 ξυγχωρηθεῖμεν,
ξυγχωρηθείημεν		 ξυγχωρηθεῖτε,
ξυγχωρηθείητε		 ξυγχωρηθεῖεν,
ξυγχωρηθείησᾰν
imperative   ξυγχωρήθητῐ ξυγχωρηθήτω ξυγχωρήθητον ξυγχωρηθήτων   ξυγχωρήθητε ξυγχωρηθέντων
active passive
infinitive ξυγχωρῆσαι ξυγχωρηθῆναι
participle m ξυγχωρήσᾱς ξυγχωρηθείς
f ξυγχωρήσᾱσᾰ ξυγχωρηθεῖσᾰ
n ξυγχωρῆσᾰν ξυγχωρηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ξυγκεχώρηκᾰ, ξυγκεχώρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυγκεχώρηκᾰ ξυγκεχώρηκᾰς ξυγκεχώρηκε(ν) ξυγκεχωρήκᾰτον ξυγκεχωρήκᾰτον ξυγκεχωρήκᾰμεν ξυγκεχωρήκᾰτε ξυγκεχωρήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ξυγκεχωρήκω ξυγκεχωρήκῃς ξυγκεχωρήκῃ ξυγκεχωρήκητον ξυγκεχωρήκητον ξυγκεχωρήκωμεν ξυγκεχωρήκητε ξυγκεχωρήκωσῐ(ν)
optative ξυγκεχωρήκοιμῐ,
ξυγκεχωρηκοίην		 ξυγκεχωρήκοις,
ξυγκεχωρηκοίης		 ξυγκεχωρήκοι,
ξυγκεχωρηκοίη		 ξυγκεχωρήκοιτον ξυγκεχωρηκοίτην ξυγκεχωρήκοιμεν ξυγκεχωρήκοιτε ξυγκεχωρήκοιεν
imperative   ξυγκεχώρηκε ξυγκεχωρηκέτω ξυγκεχωρήκετον ξυγκεχωρηκέτων   ξυγκεχωρήκετε ξυγκεχωρηκόντων
middle/
passive		 indicative ξυγκεχώρημαι ξυγκεχώρησαι ξυγκεχώρηται ξυγκεχώρησθον ξυγκεχώρησθον ξυγκεχωρήμεθᾰ ξυγκεχώρησθε ξυγκεχώρηνται
subjunctive ξυγκεχωρημένος ὦ ξυγκεχωρημένος ᾖς ξυγκεχωρημένος ᾖ ξυγκεχωρημένω ἦτον ξυγκεχωρημένω ἦτον ξυγκεχωρημένοι ὦμεν ξυγκεχωρημένοι ἦτε ξυγκεχωρημένοι ὦσῐ(ν)
optative ξυγκεχωρημένος εἴην ξυγκεχωρημένος εἴης ξυγκεχωρημένος εἴη ξυγκεχωρημένω εἴητον/εἶτον ξυγκεχωρημένω εἰήτην/εἴτην ξυγκεχωρημένοι εἴημεν/εἶμεν ξυγκεχωρημένοι εἴητε/εἶτε ξυγκεχωρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ξυγκεχώρησο ξυγκεχωρήσθω ξυγκεχώρησθον ξυγκεχωρήσθων   ξυγκεχώρησθε ξυγκεχωρήσθων
active middle/passive
infinitive ξυγκεχωρηκέναι ξυγκεχωρῆσθαι
participle m ξυγκεχωρηκώς ξυγκεχωρημένος
f ξυγκεχωρηκυῖᾰ ξυγκεχωρημένη
n ξυγκεχωρηκός ξυγκεχωρημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.