σπείσας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /spěː.saːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspi.sas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspi.sas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspi.sas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspi.sas/

Participle

σπείσᾱς • (speísās) m (feminine σπείσᾱσᾰ, neuter σπεῖσᾰν); first/third declension

aorist active participle of σπένδω (spéndō)

Declension

First and third declension of σπείσᾱς; σπείσᾱσᾰ; σπεῖσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σπείσᾱς speísās	σπείσᾱσᾰ speísāsa	σπεῖσᾰν speîsan	σπείσᾰντε speísante	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísante	σπείσᾰντες speísantes	σπείσᾱσαι speísāsai	σπείσᾰντᾰ speísanta
Genitive	σπείσᾰντος speísantos	σπεισᾱ́σης speisā́sēs	σπείσᾰντος speísantos	σπεισᾰ́ντοιν speisántoin	σπεισᾱ́σαιν speisā́sain	σπεισᾰ́ντοιν speisántoin	σπεισᾰ́ντων speisántōn	σπεισᾱσῶν speisāsôn	σπεισᾰ́ντων speisántōn
Dative	σπείσᾰντῐ speísanti	σπεισᾱ́σῃ speisā́sēi	σπείσᾰντῐ speísanti	σπεισᾰ́ντοιν speisántoin	σπεισᾱ́σαιν speisā́sain	σπεισᾰ́ντοιν speisántoin	σπείσᾱσῐ / σπείσᾱσῐν speísāsi(n)	σπεισᾱ́σαις speisā́sais	σπείσᾱσῐ / σπείσᾱσῐν speísāsi(n)
Accusative	σπείσᾰντᾰ speísanta	σπείσᾱσᾰν speísāsan	σπεῖσᾰν speîsan	σπείσᾰντε speísante	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísante	σπείσᾰντᾰς speísantas	σπεισᾱ́σᾱς speisā́sās	σπείσᾰντᾰ speísanta
Vocative	σπείσᾱς speísās	σπείσᾱσᾰ speísāsa	σπεῖσᾰν speîsan	σπείσᾰντε speísante	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísante	σπείσᾰντες speísantes	σπείσᾱσαι speísāsai	σπείσᾰντᾰ speísanta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σπεισᾰ́ντως speisántōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.