στοχαστικός

Ancient Greek

Etymology

From στόχος (stókhos, “aim, target”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sto.kʰas.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sto.kʰas.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sto.xas.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sto.xas.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sto.xas.tiˈkos/

Adjective

στοχᾰστῐκός • (stokhastikós) m (feminine στοχᾰστῐκή, neuter στοχᾰστῐκόν); first/second declension

capable of hitting
Acting based on guesswork

Inflection

First and second declension of στοχᾰστῐκός; στοχᾰστῐκή; στοχᾰστῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στοχᾰστῐκός stokhastikós	στοχᾰστῐκή stokhastikḗ	στοχᾰστῐκόν stokhastikón	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκᾱ́ stokhastikā́	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκοί stokhastikoí	στοχᾰστῐκαί stokhastikaí	στοχᾰστῐκᾰ́ stokhastiká
Genitive	στοχᾰστῐκοῦ stokhastikoû	στοχᾰστῐκῆς stokhastikês	στοχᾰστῐκοῦ stokhastikoû	στοχᾰστῐκοῖν stokhastikoîn	στοχᾰστῐκαῖν stokhastikaîn	στοχᾰστῐκοῖν stokhastikoîn	στοχᾰστῐκῶν stokhastikôn	στοχᾰστῐκῶν stokhastikôn	στοχᾰστῐκῶν stokhastikôn
Dative	στοχᾰστῐκῷ stokhastikôi	στοχᾰστῐκῇ stokhastikêi	στοχᾰστῐκῷ stokhastikôi	στοχᾰστῐκοῖν stokhastikoîn	στοχᾰστῐκαῖν stokhastikaîn	στοχᾰστῐκοῖν stokhastikoîn	στοχᾰστῐκοῖς stokhastikoîs	στοχᾰστῐκαῖς stokhastikaîs	στοχᾰστῐκοῖς stokhastikoîs
Accusative	στοχᾰστῐκόν stokhastikón	στοχᾰστῐκήν stokhastikḗn	στοχᾰστῐκόν stokhastikón	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκᾱ́ stokhastikā́	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκούς stokhastikoús	στοχᾰστῐκᾱ́ς stokhastikā́s	στοχᾰστῐκᾰ́ stokhastiká
Vocative	στοχᾰστῐκέ stokhastiké	στοχᾰστῐκή stokhastikḗ	στοχᾰστῐκόν stokhastikón	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκᾱ́ stokhastikā́	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκοί stokhastikoí	στοχᾰστῐκαί stokhastikaí	στοχᾰστῐκᾰ́ stokhastiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στοχᾰστῐκῶς stokhastikôs			στοχᾰστῐκώτερος stokhastikṓteros			στοχᾰστῐκώτᾰτος stokhastikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Adjective

στοχαστικός • (stochastikós) m (feminine στοχαστική, neuter στοχαστικό)

(philosophy, mathematics) stochastic

Declension

Declension of στοχαστικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	στοχαστικός •	στοχαστική •	στοχαστικό •	στοχαστικοί •	στοχαστικές •	στοχαστικά •
genitive	στοχαστικού •	στοχαστικής •	στοχαστικού •	στοχαστικών •	στοχαστικών •	στοχαστικών •
accusative	στοχαστικό •	στοχαστική •	στοχαστικό •	στοχαστικούς •	στοχαστικές •	στοχαστικά •
vocative	στοχαστικέ •	στοχαστική •	στοχαστικό •	στοχαστικοί •	στοχαστικές •	στοχαστικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο στοχαστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο στοχαστικός, etc.)

Derived terms

στοχαστικά (stochastiká, “stochastically”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

στοχαστικός

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading

Greek

Adjective

Declension

Derived terms