σύνδετος

Ancient Greek

From συνδέω (sundéō, “bind together”) +‎ -τος (-tos), from σῠν- (sun-, “together”) +‎ δέω (déō, “bind”).

σῠ́νδετος • (súndetos) m or f (neuter σῠ́νδετον); second declension

bound hand and foot
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 65
  - Sophocles, Ajax 296
united with
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, The Statesman 279e
(neuter in the plural sustantive) compounds, concrete things
- 412 CE – 485 CE, Proclus, Elements of Theology 157
well knit together
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Physiognomonics 807b15

Second declension of σῠ́νδετος; σῠ́νδετον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	σῠ́νδετος súndetos	σῠ́νδετον súndeton	σῠνδέτω sundétō	σῠνδέτω sundétō	σῠ́νδετοι súndetoi	σῠ́νδετᾰ súndeta
Genitive	σῠνδέτου sundétou	σῠνδέτου sundétou	σῠνδέτοιν sundétoin	σῠνδέτοιν sundétoin	σῠνδέτων sundétōn	σῠνδέτων sundétōn
Dative	σῠνδέτῳ sundétōi	σῠνδέτῳ sundétōi	σῠνδέτοιν sundétoin	σῠνδέτοιν sundétoin	σῠνδέτοις sundétois	σῠνδέτοις sundétois
Accusative	σῠ́νδετον súndeton	σῠ́νδετον súndeton	σῠνδέτω sundétō	σῠνδέτω sundétō	σῠνδέτους sundétous	σῠ́νδετᾰ súndeta
Vocative	σῠ́νδετε súndete	σῠ́νδετον súndeton	σῠνδέτω sundétō	σῠνδέτω sundétō	σῠ́νδετοι súndetoi	σῠ́νδετᾰ súndeta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	σῠνδέτως sundétōs		σῠνδετώτερος sundetṓteros		σῠνδετώτᾰτος sundetṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.