ստամբակութիւն

Old Armenian

Etymology

From ստամբակ (stambak) +‎ -ութիւն (-utʻiwn).

Noun

ստամբակութիւն • (stambakutʻiwn)

  1. indocility, disobedience, insolence, rebellion
  2. rudeness, severity, rigour

Declension
n-type
singular plural
nominative ստամբակութիւն (stambakutʻiwn) ստամբակութիւնք (stambakutʻiwnkʻ)
genitive ստամբակութեան (stambakutʻean) ստամբակութեանց (stambakutʻeancʻ)
dative ստամբակութեան (stambakutʻean) ստամբակութեանց (stambakutʻeancʻ)
accusative ստամբակութիւն (stambakutʻiwn) ստամբակութիւնս (stambakutʻiwns)
ablative ստամբակութենէ (stambakutʻenē) ստամբակութեանց (stambakutʻeancʻ)
instrumental ստամբակութեամբ (stambakutʻeamb) ստամբակութեամբք (stambakutʻeambkʻ)
locative ստամբակութեան (stambakutʻean) ստամբակութիւնս (stambakutʻiwns)

Descendants
  • Armenian: ստամբակություն (stambakutʻyun)

References
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “ստամբակութիւն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.