اهتجر

Arabic

Root
ه ج ر (h-j-r)

Verb

اِهْتَجَرَ • (ihtajara) VIII, non-past يَهْتَجِرُ‎ (yahtajiru)

to separate oneself from others

Conjugation

Conjugation of

اِهْتَجَرَ

(form-VIII sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					اِهْتِجَار ihtijār
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُهْتَجِر muhtajir
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِهْتَجَرْتُ ihtajartu	اِهْتَجَرْتَ ihtajarta	اِهْتَجَرَ ihtajara	اِهْتَجَرْتُمَا ihtajartumā	اِهْتَجَرَا ihtajarā	اِهْتَجَرْنَا ihtajarnā	اِهْتَجَرْتُمْ ihtajartum	اِهْتَجَرُوا ihtajarū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اِهْتَجَرْتُ ihtajartu	اِهْتَجَرْتِ ihtajarti	اِهْتَجَرَتْ ihtajarat	اِهْتَجَرْتُمَا ihtajartumā	اِهْتَجَرَتَا ihtajaratā	اِهْتَجَرْنَا ihtajarnā	اِهْتَجَرْتُنَّ ihtajartunna	اِهْتَجَرْنَ ihtajarna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَهْتَجِرُ ʔahtajiru	تَهْتَجِرُ tahtajiru	يَهْتَجِرُ yahtajiru	تَهْتَجِرَانِ tahtajirāni	يَهْتَجِرَانِ yahtajirāni	نَهْتَجِرُ nahtajiru	تَهْتَجِرُونَ tahtajirūna	يَهْتَجِرُونَ yahtajirūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَهْتَجِرُ ʔahtajiru	تَهْتَجِرِينَ tahtajirīna	تَهْتَجِرُ tahtajiru	تَهْتَجِرَانِ tahtajirāni	تَهْتَجِرَانِ tahtajirāni	نَهْتَجِرُ nahtajiru	تَهْتَجِرْنَ tahtajirna	يَهْتَجِرْنَ yahtajirna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَهْتَجِرَ ʔahtajira	تَهْتَجِرَ tahtajira	يَهْتَجِرَ yahtajira	تَهْتَجِرَا tahtajirā	يَهْتَجِرَا yahtajirā	نَهْتَجِرَ nahtajira	تَهْتَجِرُوا tahtajirū	يَهْتَجِرُوا yahtajirū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَهْتَجِرَ ʔahtajira	تَهْتَجِرِي tahtajirī	تَهْتَجِرَ tahtajira	تَهْتَجِرَا tahtajirā	تَهْتَجِرَا tahtajirā	نَهْتَجِرَ nahtajira	تَهْتَجِرْنَ tahtajirna	يَهْتَجِرْنَ yahtajirna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَهْتَجِرْ ʔahtajir	تَهْتَجِرْ tahtajir	يَهْتَجِرْ yahtajir	تَهْتَجِرَا tahtajirā	يَهْتَجِرَا yahtajirā	نَهْتَجِرْ nahtajir	تَهْتَجِرُوا tahtajirū	يَهْتَجِرُوا yahtajirū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَهْتَجِرْ ʔahtajir	تَهْتَجِرِي tahtajirī	تَهْتَجِرْ tahtajir	تَهْتَجِرَا tahtajirā	تَهْتَجِرَا tahtajirā	نَهْتَجِرْ nahtajir	تَهْتَجِرْنَ tahtajirna	يَهْتَجِرْنَ yahtajirna
imperative الْأَمْر	m		اِهْتَجِرْ ihtajir		اِهْتَجِرَا ihtajirā			اِهْتَجِرُوا ihtajirū
imperative الْأَمْر	f		اِهْتَجِرِي ihtajirī		اِهْتَجِرَا ihtajirā			اِهْتَجِرْنَ ihtajirna

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.