تواتر

Arabic

Root
و ت ر (w-t-r)

Pronunciation

IPA^(key): /ta.waː.ta.ra/

Verb

تَوَاتَرَ • (tawātara) VI, non-past يَتَوَاتَرُ‎ (yatawātaru)

to follow in uninterrupted succession
to repeat, to recur

Conjugation

Conjugation of

تَوَاتَرَ

(form-VI sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَوَاتُر tawātur
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُتَوَاتِر mutawātir
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُتَوَاتَر mutawātar
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَوَاتَرْتُ tawātartu	تَوَاتَرْتَ tawātarta	تَوَاتَرَ tawātara	تَوَاتَرْتُمَا tawātartumā	تَوَاتَرَا tawātarā	تَوَاتَرْنَا tawātarnā	تَوَاتَرْتُمْ tawātartum	تَوَاتَرُوا tawātarū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	تَوَاتَرْتُ tawātartu	تَوَاتَرْتِ tawātarti	تَوَاتَرَتْ tawātarat	تَوَاتَرْتُمَا tawātartumā	تَوَاتَرَتَا tawātaratā	تَوَاتَرْنَا tawātarnā	تَوَاتَرْتُنَّ tawātartunna	تَوَاتَرْنَ tawātarna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَوَاتَرُ ʔatawātaru	تَتَوَاتَرُ tatawātaru	يَتَوَاتَرُ yatawātaru	تَتَوَاتَرَانِ tatawātarāni	يَتَوَاتَرَانِ yatawātarāni	نَتَوَاتَرُ natawātaru	تَتَوَاتَرُونَ tatawātarūna	يَتَوَاتَرُونَ yatawātarūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَتَوَاتَرُ ʔatawātaru	تَتَوَاتَرِينَ tatawātarīna	تَتَوَاتَرُ tatawātaru	تَتَوَاتَرَانِ tatawātarāni	تَتَوَاتَرَانِ tatawātarāni	نَتَوَاتَرُ natawātaru	تَتَوَاتَرْنَ tatawātarna	يَتَوَاتَرْنَ yatawātarna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَوَاتَرَ ʔatawātara	تَتَوَاتَرَ tatawātara	يَتَوَاتَرَ yatawātara	تَتَوَاتَرَا tatawātarā	يَتَوَاتَرَا yatawātarā	نَتَوَاتَرَ natawātara	تَتَوَاتَرُوا tatawātarū	يَتَوَاتَرُوا yatawātarū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَتَوَاتَرَ ʔatawātara	تَتَوَاتَرِي tatawātarī	تَتَوَاتَرَ tatawātara	تَتَوَاتَرَا tatawātarā	تَتَوَاتَرَا tatawātarā	نَتَوَاتَرَ natawātara	تَتَوَاتَرْنَ tatawātarna	يَتَوَاتَرْنَ yatawātarna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَوَاتَرْ ʔatawātar	تَتَوَاتَرْ tatawātar	يَتَوَاتَرْ yatawātar	تَتَوَاتَرَا tatawātarā	يَتَوَاتَرَا yatawātarā	نَتَوَاتَرْ natawātar	تَتَوَاتَرُوا tatawātarū	يَتَوَاتَرُوا yatawātarū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَتَوَاتَرْ ʔatawātar	تَتَوَاتَرِي tatawātarī	تَتَوَاتَرْ tatawātar	تَتَوَاتَرَا tatawātarā	تَتَوَاتَرَا tatawātarā	نَتَوَاتَرْ natawātar	تَتَوَاتَرْنَ tatawātarna	يَتَوَاتَرْنَ yatawātarna
imperative الْأَمْر	m		تَوَاتَرْ tawātar		تَوَاتَرَا tawātarā			تَوَاتَرُوا tawātarū
imperative الْأَمْر	f		تَوَاتَرِي tawātarī		تَوَاتَرَا tawātarā			تَوَاتَرْنَ tawātarna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	—	—	تُوُوتِرَ tuwūtira	—	—	—	—	—
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	—	—	—	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	—	—	يُتَوَاتَرُ yutawātaru	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	—	—	—	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	—	—	يُتَوَاتَرَ yutawātara	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	—	—	—	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	—	—	يُتَوَاتَرْ yutawātar	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	—	—	—	—	—	—	—	—

Etymology 2

Verbal noun of تَوَاتَرَ (tawātara).

Pronunciation

IPA^(key): /ta.waː.tur/

Noun

تَوَاتُر • (tawātur) m

verbal noun of تَوَاتَرَ (tawātara) (form VI)
(Islam) narration in succession (without interruption)
(Islam) consensus of various reporters of a tradition

Declension

Declension of noun تَوَاتُر (tawātur)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَوَاتُر tawātur	التَّوَاتُر at-tawātur	تَوَاتُر tawātur
Nominative	تَوَاتُرٌ tawāturun	التَّوَاتُرُ at-tawāturu	تَوَاتُرُ tawāturu
Accusative	تَوَاتُرًا tawāturan	التَّوَاتُرَ at-tawātura	تَوَاتُرَ tawātura
Genitive	تَوَاتُرٍ tawāturin	التَّوَاتُرِ at-tawāturi	تَوَاتُرِ tawāturi

Descendants

→ Azerbaijani: təvatür
→ Persian: تواتر
- → Urdu: تَواتُر (tavātur)
→ Ottoman Turkish: تواتر (tevâtür)

Verb

تُوَاتِرُ • (tuwātiru) (form III)

second-person masculine singular non-past active indicative of وَاتَرَ (wātara)
third-person feminine singular non-past active indicative of وَاتَرَ (wātara)

Verb

تُوَاتِرَ • (tuwātira) (form III)

second-person masculine singular non-past active subjunctive of وَاتَرَ (wātara)
third-person feminine singular non-past active subjunctive of وَاتَرَ (wātara)

Verb

تُوَاتِرْ • (tuwātir) (form III)

second-person masculine singular non-past active jussive of وَاتَرَ (wātara)
third-person feminine singular non-past active jussive of وَاتَرَ (wātara)

Verb

تُوَاتَرُ • (tuwātaru) (form III)

second-person masculine singular non-past passive indicative of وَاتَرَ (wātara)
third-person feminine singular non-past passive indicative of وَاتَرَ (wātara)

Verb

تُوَاتَرَ • (tuwātara) (form III)

second-person masculine singular non-past passive subjunctive of وَاتَرَ (wātara)
third-person feminine singular non-past passive subjunctive of وَاتَرَ (wātara)

Verb

تُوَاتَرْ • (tuwātar) (form III)

second-person masculine singular non-past passive jussive of وَاتَرَ (wātara)
third-person feminine singular non-past passive jussive of وَاتَرَ (wātara)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.