जर्तु

Sanskrit

From Proto-Indo-European *ǵelt- (“womb”). Cognate with Proto-Germanic *kelþaz (“womb; fetus”), whence English child.

जर्तु • (jartu) stem, m

Masculine u-stem declension of जर्तु (jartu)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जर्तुः jartuḥ	जर्तू jartū	जर्तवः jartavaḥ
Vocative	जर्तो jarto	जर्तू jartū	जर्तवः jartavaḥ
Accusative	जर्तुम् jartum	जर्तू jartū	जर्तून् jartūn
Instrumental	जर्तुना / जर्त्वा¹ jartunā / jartvā¹	जर्तुभ्याम् jartubhyām	जर्तुभिः jartubhiḥ
Dative	जर्तवे jartave	जर्तुभ्याम् jartubhyām	जर्तुभ्यः jartubhyaḥ
Ablative	जर्तोः jartoḥ	जर्तुभ्याम् jartubhyām	जर्तुभ्यः jartubhyaḥ
Genitive	जर्तोः jartoḥ	जर्त्वोः jartvoḥ	जर्तूनाम् jartūnām
Locative	जर्तौ jartau	जर्त्वोः jartvoḥ	जर्तुषु jartuṣu
Notes	¹Vedic

Monier Williams (1899) “जर्तु”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 414, column 2.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.