ἀστυγείτων

Ancient Greek

Etymology

ἄστυ (ástu, “city”) +‎ γείτων (geítōn, “neighbor”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.ty.ɡěː.tɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /as.tyˈɡi.ton/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /as.tyˈʝi.ton/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /as.tyˈʝi.ton/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /as.tiˈʝi.ton/

Adjective

ἀστῠγείτων • (astugeítōn) m or f (neuter ἀστῠγεῖτον); third declension

neighboring a city

Declension

Third declension of ἀστῠγείτων; ἀστῠγεῖτον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἀστῠγείτων astugeítōn	ἀστῠγεῖτον astugeîton	ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονες astugeítones	ἀστῠγείτονᾰ astugeítona
Genitive	ἀστῠγείτονος astugeítonos	ἀστῠγείτονος astugeítonos	ἀστῠγειτόνοιν astugeitónoin	ἀστῠγειτόνοιν astugeitónoin	ἀστῠγειτόνων astugeitónōn	ἀστῠγειτόνων astugeitónōn
Dative	ἀστῠγείτονῐ astugeítoni	ἀστῠγείτονῐ astugeítoni	ἀστῠγειτόνοιν astugeitónoin	ἀστῠγειτόνοιν astugeitónoin	ἀστῠγείτοσῐ / ἀστῠγείτοσῐν astugeítosi(n)	ἀστῠγείτοσῐ / ἀστῠγείτοσῐν astugeítosi(n)
Accusative	ἀστῠγείτονᾰ astugeítona	ἀστῠγεῖτον astugeîton	ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονᾰς astugeítonas	ἀστῠγείτονᾰ astugeítona
Vocative	ἀστῠγεῖτον astugeîton	ἀστῠγεῖτον astugeîton	ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονες astugeítones	ἀστῠγείτονᾰ astugeítona
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀστῠγειτόνως astugeitónōs		ἀστῠγειτονέστερος astugeitonésteros		ἀστῠγειτονέστᾰτος astugeitonéstatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

ἀστῠγείτων • (astugeítōn) m (genitive ἀστῠγείτονος); third declension

neighbor of a city

Declension

Third declension of ὁ ἀστῠγείτων; τοῦ ἀστῠγείτονος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἀστῠγείτων ho astugeítōn	τὼ ἀστῠγείτονε tṑ astugeítone	οἱ ἀστῠγείτονες hoi astugeítones
Genitive	τοῦ ἀστῠγείτονος toû astugeítonos	τοῖν ἀστῠγειτόνοιν toîn astugeitónoin	τῶν ἀστῠγειτόνων tôn astugeitónōn
Dative	τῷ ἀστῠγείτονῐ tôi astugeítoni	τοῖν ἀστῠγειτόνοιν toîn astugeitónoin	τοῖς ἀστῠγείτοσῐ / ἀστῠγείτοσῐν toîs astugeítosi(n)
Accusative	τὸν ἀστῠγείτονᾰ tòn astugeítona	τὼ ἀστῠγείτονε tṑ astugeítone	τοὺς ἀστῠγείτονᾰς toùs astugeítonas
Vocative	ἀστῠγεῖτον astugeîton	ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονες astugeítones
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἀστυγείτων

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Noun

Declension

Further reading