ἱμάντινος

Ancient Greek

Etymology

From ἱμάς (himás, “leathern thong”) +‎ -ῐνος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.mán.ti.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)iˈman.ti.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈman.ti.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈman.ti.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈman.di.nos/

Adjective

ἱμάντῐνος • (himántinos) m (feminine ἱμαντῐ́νη, neuter ἱμάντῐνον); first/second declension

of leathern thongs

Inflection

First and second declension of ἱμάντῐνος; ἱμαντῐ́νη; ἱμάντῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἱμάντῐνος himántinos	ἱμαντῐ́νη himantínē	ἱμάντῐνον himántinon	ἱμαντῐ́νω himantínō	ἱμαντῐ́νᾱ himantínā	ἱμαντῐ́νω himantínō	ἱμάντῐνοι himántinoi	ἱμάντῐναι himántinai	ἱμάντῐνᾰ himántina
Genitive	ἱμαντῐ́νου himantínou	ἱμαντῐ́νης himantínēs	ἱμαντῐ́νου himantínou	ἱμαντῐ́νοιν himantínoin	ἱμαντῐ́ναιν himantínain	ἱμαντῐ́νοιν himantínoin	ἱμαντῐ́νων himantínōn	ἱμαντῐ́νων himantínōn	ἱμαντῐ́νων himantínōn
Dative	ἱμαντῐ́νῳ himantínōi	ἱμαντῐ́νῃ himantínēi	ἱμαντῐ́νῳ himantínōi	ἱμαντῐ́νοιν himantínoin	ἱμαντῐ́ναιν himantínain	ἱμαντῐ́νοιν himantínoin	ἱμαντῐ́νοις himantínois	ἱμαντῐ́ναις himantínais	ἱμαντῐ́νοις himantínois
Accusative	ἱμάντῐνον himántinon	ἱμαντῐ́νην himantínēn	ἱμάντῐνον himántinon	ἱμαντῐ́νω himantínō	ἱμαντῐ́νᾱ himantínā	ἱμαντῐ́νω himantínō	ἱμαντῐ́νους himantínous	ἱμαντῐ́νᾱς himantínās	ἱμάντῐνᾰ himántina
Vocative	ἱμάντῐνε himántine	ἱμαντῐ́νη himantínē	ἱμάντῐνον himántinon	ἱμαντῐ́νω himantínō	ἱμαντῐ́νᾱ himantínā	ἱμαντῐ́νω himantínō	ἱμάντῐνοι himántinoi	ἱμάντῐναι himántinai	ἱμάντῐνᾰ himántina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἱμαντῐ́νως himantínōs			ἱμαντῐνώτερος himantinṓteros			ἱμαντῐνώτᾰτος himantinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.