ὑπερνικάω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπερ- (huper-, “beyond”) +‎ νῑκᾰ́ω (nīkáō, “win, conquer”), literally “win beyond”.

Verb

ὑπερνικάω • (hupernikáō)

to win or conquer beyond, to be beyond a winner or a conqueror,

Inflection

Present: ὑπερνῑκᾰ́ω, ὑπερνῑκᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερνῑκᾰ́ω	ὑπερνῑκᾰ́εις	ὑπερνῑκᾰ́ει	ὑπερνῑκᾰ́ετον	ὑπερνῑκᾰ́ετον	ὑπερνῑκᾰ́ομεν	ὑπερνῑκᾰ́ετε	ὑπερνῑκᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερνῑκᾰ́ω	ὑπερνῑκᾰ́ῃς	ὑπερνῑκᾰ́ῃ	ὑπερνῑκᾰ́ητον	ὑπερνῑκᾰ́ητον	ὑπερνῑκᾰ́ωμεν	ὑπερνῑκᾰ́ητε	ὑπερνῑκᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ὑπερνῑκᾰ́οιμῐ	ὑπερνῑκᾰ́οις	ὑπερνῑκᾰ́οι	ὑπερνῑκᾰ́οιτον	ὑπερνῑκᾰοίτην	ὑπερνῑκᾰ́οιμεν	ὑπερνῑκᾰ́οιτε	ὑπερνῑκᾰ́οιεν
	imperative		ὑπερνῑ́κᾰε	ὑπερνῑκᾰέτω	ὑπερνῑκᾰ́ετον	ὑπερνῑκᾰέτων		ὑπερνῑκᾰ́ετε	ὑπερνῑκᾰόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερνῑκᾰ́ομαι	ὑπερνῑκᾰ́ῃ, ὑπερνῑκᾰ́ει	ὑπερνῑκᾰ́εται	ὑπερνῑκᾰ́εσθον	ὑπερνῑκᾰ́εσθον	ὑπερνῑκᾰόμεθᾰ	ὑπερνῑκᾰ́εσθε	ὑπερνῑκᾰ́ονται
	subjunctive	ὑπερνῑκᾰ́ωμαι	ὑπερνῑκᾰ́ῃ	ὑπερνῑκᾰ́ηται	ὑπερνῑκᾰ́ησθον	ὑπερνῑκᾰ́ησθον	ὑπερνῑκᾰώμεθᾰ	ὑπερνῑκᾰ́ησθε	ὑπερνῑκᾰ́ωνται
	optative	ὑπερνῑκᾰοίμην	ὑπερνῑκᾰ́οιο	ὑπερνῑκᾰ́οιτο	ὑπερνῑκᾰ́οισθον	ὑπερνῑκᾰοίσθην	ὑπερνῑκᾰοίμεθᾰ	ὑπερνῑκᾰ́οισθε	ὑπερνῑκᾰ́οιντο
	imperative		ὑπερνῑκᾰ́ου	ὑπερνῑκᾰέσθω	ὑπερνῑκᾰ́εσθον	ὑπερνῑκᾰέσθων		ὑπερνῑκᾰ́εσθε	ὑπερνῑκᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερνῑκᾰ́ειν				ὑπερνῑκᾰ́εσθαι
participle	m	ὑπερνῑκᾰ́ων				ὑπερνῑκᾰόμενος
	f	ὑπερνῑκᾰ́ουσᾰ				ὑπερνῑκᾰομένη
	n	ὑπερνῑκᾰ́ον				ὑπερνῑκᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὑπερνῑκῶ, ὑπερνῑκῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερνῑκῶ	ὑπερνῑκᾷς	ὑπερνῑκᾷ	ὑπερνῑκᾶτον	ὑπερνῑκᾶτον	ὑπερνῑκῶμεν	ὑπερνῑκᾶτε	ὑπερνῑκῶσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερνῑκῶ	ὑπερνῑκᾷς	ὑπερνῑκᾷ	ὑπερνῑκᾶτον	ὑπερνῑκᾶτον	ὑπερνῑκῶμεν	ὑπερνῑκᾶτε	ὑπερνῑκῶσῐ(ν)
	optative	ὑπερνῑκῴην, ὑπερνῑκῷμῐ	ὑπερνῑκῴης, ὑπερνῑκῷς	ὑπερνῑκῴη, ὑπερνῑκῷ	ὑπερνῑκῷτον, ὑπερνῑκῴητον	ὑπερνῑκῴτην, ὑπερνῑκῳήτην	ὑπερνῑκῷμεν, ὑπερνῑκῴημεν	ὑπερνῑκῷτε, ὑπερνῑκῴητε	ὑπερνῑκῷεν, ὑπερνῑκῴησᾰν
	imperative		ὑπερνῑ́κᾱ	ὑπερνῑκᾱ́τω	ὑπερνῑκᾶτον	ὑπερνῑκᾱ́των		ὑπερνῑκᾶτε	ὑπερνῑκώντων
middle/ passive	indicative	ὑπερνῑκῶμαι	ὑπερνῑκᾷ	ὑπερνῑκᾶται	ὑπερνῑκᾶσθον	ὑπερνῑκᾶσθον	ὑπερνῑκώμεθᾰ	ὑπερνῑκᾶσθε	ὑπερνῑκῶνται
	subjunctive	ὑπερνῑκῶμαι	ὑπερνῑκᾷ	ὑπερνῑκᾶται	ὑπερνῑκᾶσθον	ὑπερνῑκᾶσθον	ὑπερνῑκώμεθᾰ	ὑπερνῑκᾶσθε	ὑπερνῑκῶνται
	optative	ὑπερνῑκῴμην	ὑπερνῑκῷο	ὑπερνῑκῷτο	ὑπερνῑκῷσθον	ὑπερνῑκῴσθην	ὑπερνῑκῴμεθᾰ	ὑπερνῑκῷσθε	ὑπερνῑκῷντο
	imperative		ὑπερνῑκῶ	ὑπερνῑκᾱ́σθω	ὑπερνῑκᾶσθον	ὑπερνῑκᾱ́σθων		ὑπερνῑκᾶσθε	ὑπερνῑκᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερνῑκᾶν				ὑπερνῑκᾶσθαι
participle	m	ὑπερνῑκῶν				ὑπερνῑκώμενος
	f	ὑπερνῑκῶσᾰ				ὑπερνῑκωμένη
	n	ὑπερνῑκῶν				ὑπερνῑκώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὑπερνῑκέω, ὑπερνῑκέομαι (Ionic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερνῑκέω	ὑπερνῑκέεις	ὑπερνῑκέει	ὑπερνῑκέετον	ὑπερνῑκέετον	ὑπερνῑκέομεν	ὑπερνῑκέετε	ὑπερνῑκέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερνῑκέω	ὑπερνῑκέῃς	ὑπερνῑκέῃ	ὑπερνῑκέητον	ὑπερνῑκέητον	ὑπερνῑκέωμεν	ὑπερνῑκέητε	ὑπερνῑκέωσῐ(ν)
	optative	ὑπερνῑκέοιμῐ	ὑπερνῑκέοις	ὑπερνῑκέοι	ὑπερνῑκέοιτον	ὑπερνῑκεοίτην	ὑπερνῑκέοιμεν	ὑπερνῑκέοιτε	ὑπερνῑκέοιεν
	imperative		ὑπερνῑ́κεε	ὑπερνῑκεέτω	ὑπερνῑκέετον	ὑπερνῑκεέτων		ὑπερνῑκέετε	ὑπερνῑκεόντων
middle/ passive	indicative	ὑπερνῑκέομαι	ὑπερνῑκέεαι	ὑπερνῑκέεται	ὑπερνῑκέεσθον	ὑπερνῑκέεσθον	ὑπερνῑκεόμεθᾰ	ὑπερνῑκέεσθε	ὑπερνῑκέονται
	subjunctive	ὑπερνῑκέωμαι	ὑπερνῑκέηαι	ὑπερνῑκέηται	ὑπερνῑκέησθον	ὑπερνῑκέησθον	ὑπερνῑκεώμεθᾰ	ὑπερνῑκέησθε	ὑπερνῑκέωνται
	optative	ὑπερνῑκεοίμην	ὑπερνῑκέοιο	ὑπερνῑκέοιτο	ὑπερνῑκέοισθον	ὑπερνῑκεοίσθην	ὑπερνῑκεοίμεθᾰ	ὑπερνῑκέοισθε	ὑπερνῑκεοίᾰτο
	imperative		ὑπερνῑκέευ	ὑπερνῑκεέσθω	ὑπερνῑκέεσθον	ὑπερνῑκεέσθων		ὑπερνῑκέεσθε	ὑπερνῑκεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερνῑκέειν				ὑπερνῑκέεσθαι
participle	m	ὑπερνῑκέων				ὑπερνῑκεόμενος
	f	ὑπερνῑκέουσᾰ				ὑπερνῑκεομένη
	n	ὑπερνῑκέον				ὑπερνῑκεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὑπερνῑκέω, ὑπερνῑκεῦμαι (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερνῑκέω	ὑπερνῑκεῖς	ὑπερνῑκεῖ	ὑπερνῑκεῖτον	ὑπερνῑκεῖτον	ὑπερνῑκεῦμεν	ὑπερνῑκεῖτε	ὑπερνῑκεῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπερνῑκέω	ὑπερνῑκῇς	ὑπερνῑκῇ	ὑπερνῑκῆτον	ὑπερνῑκῆτον	ὑπερνῑκέωμεν	ὑπερνῑκῆτε	ὑπερνῑκέωσῐ(ν)
	optative	ὑπερνῑκέοιμι	ὑπερνῑκέοις	ὑπερνῑκέοι	ὑπερνῑκέοιτον	ὑπερνῑκεοίτην	ὑπερνῑκέοιμεν	ὑπερνῑκέοιτε	ὑπερνῑκέοιεν
	imperative		ὑπερνῑ́κει	ὑπερνῑκείτω	ὑπερνῑκεῖτον	ὑπερνῑκείτων		ὑπερνῑκεῖτε	ὑπερνῑκεύντων
middle/ passive	indicative	ὑπερνῑκεῦμαι	ὑπερνῑκῇ	ὑπερνῑκεῖται	ὑπερνῑκεῖσθον	ὑπερνῑκεῖσθον	ὑπερνῑκεύμεθᾰ	ὑπερνῑκεῖσθε	ὑπερνῑκεῦνται
	subjunctive	ὑπερνῑκέωμαι	ὑπερνῑκῇ	ὑπερνῑκῆται	ὑπερνῑκῆσθον	ὑπερνῑκῆσθον	ὑπερνῑκεώμεθᾰ	ὑπερνῑκῆσθε	ὑπερνῑκέωνται
	optative	ὑπερνῑκεοίμην	ὑπερνῑκέοιο	ὑπερνῑκέοιτο	ὑπερνῑκέοισθον	ὑπερνῑκεοίσθην	ὑπερνῑκεοίμεθᾰ	ὑπερνῑκέοισθε	ὑπερνῑκεοίᾰτο
	imperative		ὑπερνῑκεῦ	ὑπερνῑκείσθω	ὑπερνῑκεῖσθον	ὑπερνῑκείσθων		ὑπερνῑκεῖσθε	ὑπερνῑκείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑπερνῑκεῖν				ὑπερνῑκεῖσθαι
participle	m	ὑπερνῑκέων				ὑπερνῑκεύμενος
	f	ὑπερνῑκεῦσᾰ				ὑπερνῑκευμένη
	n	ὑπερνῑκεῦν				ὑπερνῑκεύμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ῡπερνῑ́κᾰον, ῡπερνῑκᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῡπερνῑ́κᾰον	ῡπερνῑ́κᾰες	ῡπερνῑ́κᾰε(ν)	ῡπερνῑκᾰ́ετον	ῡπερνῑκᾰέτην	ῡπερνῑκᾰ́ομεν	ῡπερνῑκᾰ́ετε	ῡπερνῑ́κᾰον
middle/ passive	indicative	ῡπερνῑκᾰόμην	ῡπερνῑκᾰ́ου	ῡπερνῑκᾰ́ετο	ῡπερνῑκᾰ́εσθον	ῡπερνῑκᾰέσθην	ῡπερνῑκᾰόμεθᾰ	ῡπερνῑκᾰ́εσθε	ῡπερνῑκᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ῡπερνῑ́κων, ῡπερνῑκώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῡπερνῑ́κων	ῡπερνῑ́κᾱς	ῡπερνῑ́κᾱ	ῡπερνῑκᾶτον	ῡπερνῑκᾱ́την	ῡπερνῑκῶμεν	ῡπερνῑκᾶτε	ῡπερνῑ́κων
middle/ passive	indicative	ῡπερνῑκώμην	ῡπερνῑκῶ	ῡπερνῑκᾶτο	ῡπερνῑκᾶσθον	ῡπερνῑκᾱ́σθην	ῡπερνῑκώμεθᾰ	ῡπερνῑκᾶσθε	ῡπερνῑκῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὑπερνῑκήσω, ὑπερνῑκήσομαι, ὑπερνῑκηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερνῑκήσω	ὑπερνῑκήσεις	ὑπερνῑκήσει	ὑπερνῑκήσετον	ὑπερνῑκήσετον	ὑπερνῑκήσομεν	ὑπερνῑκήσετε	ὑπερνῑκήσουσῐ(ν)
active	optative	ὑπερνῑκήσοιμῐ	ὑπερνῑκήσοις	ὑπερνῑκήσοι	ὑπερνῑκήσοιτον	ὑπερνῑκησοίτην	ὑπερνῑκήσοιμεν	ὑπερνῑκήσοιτε	ὑπερνῑκήσοιεν
middle	indicative	ὑπερνῑκήσομαι	ὑπερνῑκήσῃ, ὑπερνῑκήσει	ὑπερνῑκήσεται	ὑπερνῑκήσεσθον	ὑπερνῑκήσεσθον	ὑπερνῑκησόμεθᾰ	ὑπερνῑκήσεσθε	ὑπερνῑκήσονται
middle	optative	ὑπερνῑκησοίμην	ὑπερνῑκήσοιο	ὑπερνῑκήσοιτο	ὑπερνῑκήσοισθον	ὑπερνῑκησοίσθην	ὑπερνῑκησοίμεθᾰ	ὑπερνῑκήσοισθε	ὑπερνῑκήσοιντο
passive	indicative	ὑπερνῑκηθήσομαι	ὑπερνῑκηθήσῃ	ὑπερνῑκηθήσεται	ὑπερνῑκηθήσεσθον	ὑπερνῑκηθήσεσθον	ὑπερνῑκηθησόμεθᾰ	ὑπερνῑκηθήσεσθε	ὑπερνῑκηθήσονται
passive	optative	ὑπερνῑκηθησοίμην	ὑπερνῑκηθήσοιο	ὑπερνῑκηθήσοιτο	ὑπερνῑκηθήσοισθον	ὑπερνῑκηθησοίσθην	ὑπερνῑκηθησοίμεθᾰ	ὑπερνῑκηθήσοισθε	ὑπερνῑκηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὑπερνῑκήσειν			ὑπερνῑκήσεσθαι		ὑπερνῑκηθήσεσθαι
participle	m	ὑπερνῑκήσων			ὑπερνῑκησόμενος		ὑπερνῑκηθησόμενος
	f	ὑπερνῑκήσουσᾰ			ὑπερνῑκησομένη		ὑπερνῑκηθησομένη
	n	ὑπερνῑκῆσον			ὑπερνῑκησόμενον		ὑπερνῑκηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ῡπερνῑ́κησᾰ, ῡπερνῑκησᾰ́μην, ῡπερνῑκήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῡπερνῑ́κησᾰ	ῡπερνῑ́κησᾰς	ῡπερνῑ́κησε(ν)	ῡπερνῑκήσᾰτον	ῡπερνῑκησᾰ́την	ῡπερνῑκήσᾰμεν	ῡπερνῑκήσᾰτε	ῡπερνῑ́κησᾰν
	subjunctive	ῡπερνῑκήσω	ῡπερνῑκήσῃς	ῡπερνῑκήσῃ	ῡπερνῑκήσητον	ῡπερνῑκήσητον	ῡπερνῑκήσωμεν	ῡπερνῑκήσητε	ῡπερνῑκήσωσῐ(ν)
	optative	ῡπερνῑκήσαιμῐ	ῡπερνῑκήσειᾰς, ῡπερνῑκήσαις	ῡπερνῑκήσειε(ν), ῡπερνῑκήσαι	ῡπερνῑκήσαιτον	ῡπερνῑκησαίτην	ῡπερνῑκήσαιμεν	ῡπερνῑκήσαιτε	ῡπερνῑκήσειᾰν, ῡπερνῑκήσαιεν
	imperative		ῡπερνῑ́κησον	ῡπερνῑκησᾰ́τω	ῡπερνῑκήσᾰτον	ῡπερνῑκησᾰ́των		ῡπερνῑκήσᾰτε	ῡπερνῑκησᾰ́ντων
middle	indicative	ῡπερνῑκησᾰ́μην	ῡπερνῑκήσω	ῡπερνῑκήσᾰτο	ῡπερνῑκήσᾰσθον	ῡπερνῑκησᾰ́σθην	ῡπερνῑκησᾰ́μεθᾰ	ῡπερνῑκήσᾰσθε	ῡπερνῑκήσᾰντο
	subjunctive	ῡπερνῑκήσωμαι	ῡπερνῑκήσῃ	ῡπερνῑκήσηται	ῡπερνῑκήσησθον	ῡπερνῑκήσησθον	ῡπερνῑκησώμεθᾰ	ῡπερνῑκήσησθε	ῡπερνῑκήσωνται
	optative	ῡπερνῑκησαίμην	ῡπερνῑκήσαιο	ῡπερνῑκήσαιτο	ῡπερνῑκήσαισθον	ῡπερνῑκησαίσθην	ῡπερνῑκησαίμεθᾰ	ῡπερνῑκήσαισθε	ῡπερνῑκήσαιντο
	imperative		ῡπερνῑ́κησαι	ῡπερνῑκησᾰ́σθω	ῡπερνῑκήσᾰσθον	ῡπερνῑκησᾰ́σθων		ῡπερνῑκήσᾰσθε	ῡπερνῑκησᾰ́σθων
passive	indicative	ῡπερνῑκήθην	ῡπερνῑκήθης	ῡπερνῑκήθη	ῡπερνῑκήθητον	ῡπερνῑκηθήτην	ῡπερνῑκήθημεν	ῡπερνῑκήθητε	ῡπερνῑκήθησᾰν
	subjunctive	ῡπερνῑκηθῶ	ῡπερνῑκηθῇς	ῡπερνῑκηθῇ	ῡπερνῑκηθῆτον	ῡπερνῑκηθῆτον	ῡπερνῑκηθῶμεν	ῡπερνῑκηθῆτε	ῡπερνῑκηθῶσῐ(ν)
	optative	ῡπερνῑκηθείην	ῡπερνῑκηθείης	ῡπερνῑκηθείη	ῡπερνῑκηθεῖτον, ῡπερνῑκηθείητον	ῡπερνῑκηθείτην, ῡπερνῑκηθειήτην	ῡπερνῑκηθεῖμεν, ῡπερνῑκηθείημεν	ῡπερνῑκηθεῖτε, ῡπερνῑκηθείητε	ῡπερνῑκηθεῖεν, ῡπερνῑκηθείησᾰν
	imperative		ῡπερνῑκήθητῐ	ῡπερνῑκηθήτω	ῡπερνῑκήθητον	ῡπερνῑκηθήτων		ῡπερνῑκήθητε	ῡπερνῑκηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ῡπερνῑκῆσαι			ῡπερνῑκήσᾰσθαι		ῡπερνῑκηθῆναι
participle	m	ῡπερνῑκήσᾱς			ῡπερνῑκησᾰ́μενος		ῡπερνῑκηθείς
	f	ῡπερνῑκήσᾱσᾰ			ῡπερνῑκησᾰμένη		ῡπερνῑκηθεῖσᾰ
	n	ῡπερνῑκῆσᾰν			ῡπερνῑκησᾰ́μενον		ῡπερνῑκηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

ὑπερνικάω

Ancient Greek

Etymology

Verb

Inflection

Further reading