białoczelny

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ czelny. First attested in 1826.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bja.wɔˈt͡ʂɛl.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛlnɨ
  • Syllabification: bia‧ło‧czel‧ny

Adjective

białoczelny (not comparable, no derived adverb)

  1. having a white forehead

Declension
Declension of białoczelny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative białoczelny białoczelna białoczelne białoczelni białoczelne
genitive białoczelnego białoczelnej białoczelnego białoczelnych
dative białoczelnemu białoczelnej białoczelnemu białoczelnym
accusative białoczelnego białoczelny białoczelną białoczelne białoczelnych białoczelne
instrumental białoczelnym białoczelną białoczelnym białoczelnymi
locative białoczelnym białoczelnej białoczelnym białoczelnych

Derived terms
noun

References
  1. Monitor Warszawski‎, number 24, 1826, page 110
  2. białoczelny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.