criminans
Latin
Etymology
Present participle of crīminor.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | crīmināns | crīmināns | crīminantēs | crīminantia | |
| Genitive | crīminantis | crīminantis | crīminantium | crīminantium | |
| Dative | crīminantī | crīminantī | crīminantibus | crīminantibus | |
| Accusative | crīminantem | crīmināns | crīminantēs, crīminantīs | crīminantia | |
| Ablative | crīminante, crīminantī1 | crīminante, crīminantī1 | crīminantibus | crīminantibus | |
| Vocative | crīmināns | crīmināns | crīminantēs | crīminantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.