dźgnąć

Polish

Etymology

From dźgać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /d͡ʑɡnɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: dźgnąć

Verb

dźgnąć pf (imperfective dźgać)

  1. (transitive) to stab, to jab, to prod
  2. (reflexive with się, colloquial) to stab oneself

Conjugation
Conjugation of dźgnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dźgnąć
future tense 1st dźgnę dźgniemy
2nd dźgniesz dźgniecie
3rd dźgnie dźgną
impersonal dźgnie się
past tense 1st dźgnąłem,
-(e)m dźgnął		 dźgnęłam,
-(e)m dźgnęła		 dźgnęłom,
-(e)m dźgnęło		 dźgnęliśmy,
-(e)śmy dźgnęli		 dźgnęłyśmy,
-(e)śmy dźgnęły
2nd dźgnąłeś,
-(e)ś dźgnął		 dźgnęłaś,
-(e)ś dźgnęła		 dźgnęłoś,
-(e)ś dźgnęło		 dźgnęliście,
-(e)ście dźgnęli		 dźgnęłyście,
-(e)ście dźgnęły
3rd dźgnął dźgnęła dźgnęło dźgnęli dźgnęły
impersonal dźgnięto
conditional 1st dźgnąłbym,
bym dźgnął		 dźgnęłabym,
bym dźgnęła		 dźgnęłobym,
bym dźgnęło		 dźgnęlibyśmy,
byśmy dźgnęli		 dźgnęłybyśmy,
byśmy dźgnęły
2nd dźgnąłbyś,
byś dźgnął		 dźgnęłabyś,
byś dźgnęła		 dźgnęłobyś,
byś dźgnęło		 dźgnęlibyście,
byście dźgnęli		 dźgnęłybyście,
byście dźgnęły
3rd dźgnąłby,
by dźgnął		 dźgnęłaby,
by dźgnęła		 dźgnęłoby,
by dźgnęło		 dźgnęliby,
by dźgnęli		 dźgnęłyby,
by dźgnęły
impersonal dźgnięto by
imperative 1st niech dźgnę dźgnijmy
2nd dźgnij dźgnijcie
3rd niech dźgnie niech dźgną
passive adjectival participle dźgnięty dźgnięta dźgnięte dźgnięci dźgnięte
anterior adverbial participle dźgnąwszy
verbal noun dźgnięcie

Further reading
  • dźgnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dźgnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.