dziczyzna

Polish

Etymology

From dzicz +‎ -yzna.

Pronunciation
  • IPA(key): /d͡ʑiˈt͡ʂɨz.na/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨzna
  • Syllabification: dzi‧czyz‧na

Noun

dziczyzna f

  1. wildmeat, game
  2. (archaic, collective) uncivilized people, barbarians, savages
  3. (archaic) incivilization, wildness, barbarousness; the quality of being uncivilized
  4. (archaic) a place that is considered uncivilized

Declension
Declension of dziczyzna
singular plural
nominative dziczyzna dziczyzny
genitive dziczyzny dziczyzn
dative dziczyźnie dziczyznom
accusative dziczyznę dziczyzny
instrumental dziczyzną dziczyznami
locative dziczyźnie dziczyznach
vocative dziczyzno dziczyzny

Further reading
  • dziczyzna in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dziczyzna in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.