efenmetan
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˌefenˈmetɑn/, [ˌevenˈmetɑn]
Conjugation
Conjugation of efenmetan (strong class 5)
| infinitive | efenmetan | tō efenmetanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | efenmete | efenmæt |
| 2nd-person singular | efenmetst | efenmǣte |
| 3rd-person singular | efenmet | efenmæt |
| plural | efenmetaþ | efenmǣton |
| subjunctive | present | past |
| singular | efenmete | efenmǣte |
| plural | efenmeten | efenmǣten |
| imperative | ||
| singular | efenmet | |
| plural | efenmetaþ | |
| participle | present | past |
| efenmetende | efenmeten | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.