gihwervan
Old Saxon
Etymology
From gi- + hwervan. Akin to Old English gehweorfan.
Conjugation
Conjugation of gihwervan (strong class 3)
| infinitive | gihwervan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | gihwirvu | gihwarf |
| 2nd person singular | gihwirvis | gihwurvi |
| 3rd person singular | gihwirvid | gihwarf |
| plural | gihwervad | gihwurvun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | gihwerve | gihwurvi |
| 2nd person singular | gihwerves | gihwurvis |
| 3rd person singular | gihwerve | gihwurvi |
| plural | gihwerven | gihwurvin |
| imperative | present | |
| singular | gihwerf | |
| plural | gihwervad | |
| participle | present | past |
| gihwirvandi | gihworvan | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.