imprecans
Latin
Etymology
Present participle of imprecor.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | imprecāns | imprecāns | imprecantēs | imprecantia | |
| Genitive | imprecantis | imprecantis | imprecantium | imprecantium | |
| Dative | imprecantī | imprecantī | imprecantibus | imprecantibus | |
| Accusative | imprecantem | imprecāns | imprecantēs, imprecantīs | imprecantia | |
| Ablative | imprecante, imprecantī1 | imprecante, imprecantī1 | imprecantibus | imprecantibus | |
| Vocative | imprecāns | imprecāns | imprecantēs | imprecantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.