insusurratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of insusurrō.
Participle
insusurrātus m (feminine insusurrāta, neuter insusurrātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | insusurrātus | insusurrāta | insusurrātum | insusurrātī | insusurrātae | insusurrāta | |
| Genitive | insusurrātī | insusurrātae | insusurrātī | insusurrātōrum | insusurrātārum | insusurrātōrum | |
| Dative | insusurrātō | insusurrātae | insusurrātō | insusurrātīs | insusurrātīs | insusurrātīs | |
| Accusative | insusurrātum | insusurrātam | insusurrātum | insusurrātōs | insusurrātās | insusurrāta | |
| Ablative | insusurrātō | insusurrātā | insusurrātō | insusurrātīs | insusurrātīs | insusurrātīs | |
| Vocative | insusurrāte | insusurrāta | insusurrātum | insusurrātī | insusurrātae | insusurrāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.