laetificatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of laetificō
Participle
laetificātus m (feminine laetificāta, neuter laetificātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | laetificātus | laetificāta | laetificātum | laetificātī | laetificātae | laetificāta | |
| Genitive | laetificātī | laetificātae | laetificātī | laetificātōrum | laetificātārum | laetificātōrum | |
| Dative | laetificātō | laetificātae | laetificātō | laetificātīs | laetificātīs | laetificātīs | |
| Accusative | laetificātum | laetificātam | laetificātum | laetificātōs | laetificātās | laetificāta | |
| Ablative | laetificātō | laetificātā | laetificātō | laetificātīs | laetificātīs | laetificātīs | |
| Vocative | laetificāte | laetificāta | laetificātum | laetificātī | laetificātae | laetificāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.