nakładczość

Polish

Etymology

From nakładczy +‎ -ość. First attested in 1934.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈkwat.t͡ʂɔɕt͡ɕ/
  • Rhymes: -att͡ʂɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: na‧kład‧czość

Noun

nakładczość f

  1. (rare) quality of being commissioned by a merchant employer

Declension
Declension of nakładczość
singular
nominative nakładczość
genitive nakładczości
dative nakładczości
accusative nakładczość
instrumental nakładczością
locative nakładczości
vocative nakładczości
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References
  1. Prace i materiały etnograficzne‎ (in Polish), Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, Opolskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1934, page 96

Further reading
  • “nakładczość”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.