nakazać

Polish

Etymology

From na- +‎ kazać.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈka.zat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -azat͡ɕ
  • Syllabification: na‧ka‧zać

Verb

nakazać pf (imperfective nakazywać)

  1. (transitive) to order, to command

Conjugation
Conjugation of nakazać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nakazać
future tense 1st nakażę nakażemy
2nd nakażesz nakażecie
3rd nakaże nakażą
impersonal nakaże się
past tense 1st nakazałem,
-(e)m nakazał		 nakazałam,
-(e)m nakazała		 nakazałom,
-(e)m nakazało		 nakazaliśmy,
-(e)śmy nakazali		 nakazałyśmy,
-(e)śmy nakazały
2nd nakazałeś,
-(e)ś nakazał		 nakazałaś,
-(e)ś nakazała		 nakazałoś,
-(e)ś nakazało		 nakazaliście,
-(e)ście nakazali		 nakazałyście,
-(e)ście nakazały
3rd nakazał nakazała nakazało nakazali nakazały
impersonal nakazano
conditional 1st nakazałbym,
bym nakazał		 nakazałabym,
bym nakazała		 nakazałobym,
bym nakazało		 nakazalibyśmy,
byśmy nakazali		 nakazałybyśmy,
byśmy nakazały
2nd nakazałbyś,
byś nakazał		 nakazałabyś,
byś nakazała		 nakazałobyś,
byś nakazało		 nakazalibyście,
byście nakazali		 nakazałybyście,
byście nakazały
3rd nakazałby,
by nakazał		 nakazałaby,
by nakazała		 nakazałoby,
by nakazało		 nakazaliby,
by nakazali		 nakazałyby,
by nakazały
impersonal nakazano by
imperative 1st niech nakażę nakażmy
2nd nakaż nakażcie
3rd niech nakaże niech nakażą
passive adjectival participle nakazany nakazana nakazane nakazani nakazane
anterior adverbial participle nakazawszy
verbal noun nakazanie
noun

Further reading
  • nakazać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nakazać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.