praejudicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praejūdicō.
Participle
praejūdicātus (feminine praejūdicāta, neuter praejūdicātum); first/second-declension participle
- Alternative form of praeiudicatus
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | praejūdicātus | praejūdicāta | praejūdicātum | praejūdicātī | praejūdicātae | praejūdicāta | |
| Genitive | praejūdicātī | praejūdicātae | praejūdicātī | praejūdicātōrum | praejūdicātārum | praejūdicātōrum | |
| Dative | praejūdicātō | praejūdicātō | praejūdicātīs | ||||
| Accusative | praejūdicātum | praejūdicātam | praejūdicātum | praejūdicātōs | praejūdicātās | praejūdicāta | |
| Ablative | praejūdicātō | praejūdicātā | praejūdicātō | praejūdicātīs | |||
| Vocative | praejūdicāte | praejūdicāta | praejūdicātum | praejūdicātī | praejūdicātae | praejūdicāta | |
References
- “praejudicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praejudicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.