rozłupać

Polish

Etymology

From roz- +‎ łupać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈwu.pat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -upat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧łu‧pać

Verb

rozłupać pf (imperfective rozłupywać)

  1. (transitive) to crack, to split, to cleave
  2. (reflexive with się) to crack, to rift, to split

Conjugation
Conjugation of rozłupać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozłupać
future tense 1st rozłupię rozłupiemy
2nd rozłupiesz rozłupiecie
3rd rozłupie rozłupią
impersonal rozłupie się
past tense 1st rozłupałem,
-(e)m rozłupał		 rozłupałam,
-(e)m rozłupała		 rozłupałom,
-(e)m rozłupało		 rozłupaliśmy,
-(e)śmy rozłupali		 rozłupałyśmy,
-(e)śmy rozłupały
2nd rozłupałeś,
-(e)ś rozłupał		 rozłupałaś,
-(e)ś rozłupała		 rozłupałoś,
-(e)ś rozłupało		 rozłupaliście,
-(e)ście rozłupali		 rozłupałyście,
-(e)ście rozłupały
3rd rozłupał rozłupała rozłupało rozłupali rozłupały
impersonal rozłupano
conditional 1st rozłupałbym,
bym rozłupał		 rozłupałabym,
bym rozłupała		 rozłupałobym,
bym rozłupało		 rozłupalibyśmy,
byśmy rozłupali		 rozłupałybyśmy,
byśmy rozłupały
2nd rozłupałbyś,
byś rozłupał		 rozłupałabyś,
byś rozłupała		 rozłupałobyś,
byś rozłupało		 rozłupalibyście,
byście rozłupali		 rozłupałybyście,
byście rozłupały
3rd rozłupałby,
by rozłupał		 rozłupałaby,
by rozłupała		 rozłupałoby,
by rozłupało		 rozłupaliby,
by rozłupali		 rozłupałyby,
by rozłupały
impersonal rozłupano by
imperative 1st niech rozłupię rozłupmy
2nd rozłup rozłupcie
3rd niech rozłupie niech rozłupią
passive adjectival participle rozłupany rozłupana rozłupane rozłupani rozłupane
anterior adverbial participle rozłupawszy
verbal noun rozłupanie

Further reading
  • rozłupać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozłupać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.