rozwieźć

Polish

From roz- +‎ wieźć.

rozwieźć pf (imperfective rozwozić)

(transitive, automotive, transport) to deliver, to distribute to different places by driving

Conjugation of rozwieźć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozwieźć
future tense	1^st	rozwiozę			rozwieziemy
	2^nd	rozwieziesz			rozwieziecie
	3^rd	rozwiezie			rozwiozą
	impersonal	rozwiezie się
past tense	1^st	rozwiozłem, -(e)m rozwiózł	rozwiozłam, -(e)m rozwiozła	rozwiozłom, -(e)m rozwiozło	rozwieźliśmy, -(e)śmy rozwieźli	rozwiozłyśmy, -(e)śmy rozwiozły
	2^nd	rozwiozłeś, -(e)ś rozwiózł	rozwiozłaś, -(e)ś rozwiozła	rozwiozłoś, -(e)ś rozwiozło	rozwieźliście, -(e)ście rozwieźli	rozwiozłyście, -(e)ście rozwiozły
	3^rd	rozwiózł	rozwiozła	rozwiozło	rozwieźli	rozwiozły
	impersonal	rozwieziono
conditional	1^st	rozwiózłbym, bym rozwiózł	rozwiozłabym, bym rozwiozła	rozwiozłobym, bym rozwiozło	rozwieźlibyśmy, byśmy rozwieźli	rozwiozłybyśmy, byśmy rozwiozły
	2^nd	rozwiózłbyś, byś rozwiózł	rozwiozłabyś, byś rozwiozła	rozwiozłobyś, byś rozwiozło	rozwieźlibyście, byście rozwieźli	rozwiozłybyście, byście rozwiozły
	3^rd	rozwiózłby, by rozwiózł	rozwiozłaby, by rozwiozła	rozwiozłoby, by rozwiozło	rozwieźliby, by rozwieźli	rozwiozłyby, by rozwiozły
	impersonal	rozwieziono by
imperative	1^st	niech rozwiozę			rozwieźmy
	2^nd	rozwieź			rozwieźcie
	3^rd	niech rozwiezie			niech rozwiozą
passive adjectival participle		rozwieziony	rozwieziona	rozwiezione	rozwiezieni	rozwiezione
anterior adverbial participle		rozwiózłszy
verbal noun		rozwiezienie

adjectives

nouns