spełnienie

Polish

Etymology

From spełnić +‎ -enie.

Pronunciation

IPA^(key): /spɛwˈɲɛ.ɲɛ/
Audio (file)
Rhymes: -ɛɲɛ
Syllabification: speł‧nie‧nie

Noun

spełnienie n

verbal noun of spełnić
fulfilment (act of consummating a desire or promise)

Declension

Declension of spełnienie

	singular
nominative	spełnienie
genitive	spełnienia
dative	spełnieniu
accusative	spełnienie
instrumental	spełnieniem
locative	spełnieniu
vocative	spełnienie

Related terms

verbs

spełniać impf
spełnić pf

Further reading

spełnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
spełnienie in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.