tułacz

Polish

Etymology

From tułać +‎ -acz.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈtu.wat͡ʂ/
Audio (file)
Rhymes: -uwat͡ʂ
Syllabification: tu‧łacz

Noun

tułacz m pers (female equivalent tułaczka)

wanderer (one who wanders, travels aimlessly)
exile (someone who is banished from one's home or country)

Declension

Declension of tułacz

	singular	plural
nominative	tułacz	tułacze
genitive	tułacza	tułaczy
dative	tułaczowi	tułaczom
accusative	tułacza	tułaczy
instrumental	tułaczem	tułaczami
locative	tułaczu	tułaczach
vocative	tułaczu	tułacze

Derived terms

adjective

tułaczy

Related terms

adverb

tułaczo

noun

tułactwo

verb

tułać impf

Further reading

tułacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
tułacz in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.