ukłonić

Polish

Etymology

From u- +‎ kłonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈkwɔ.ɲit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: u‧kło‧nić

Verb

ukłonić pf (imperfective kłaniać)

  1. (reflexive with się) to bow, to take a bow

Conjugation
Conjugation of ukłonić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukłonić
future tense 1st ukłonię ukłonimy
2nd ukłonisz ukłonicie
3rd ukłoni ukłonią
impersonal ukłoni się
past tense 1st ukłoniłem,
-(e)m ukłonił		 ukłoniłam,
-(e)m ukłoniła		 ukłoniłom,
-(e)m ukłoniło		 ukłoniliśmy,
-(e)śmy ukłonili		 ukłoniłyśmy,
-(e)śmy ukłoniły
2nd ukłoniłeś,
-(e)ś ukłonił		 ukłoniłaś,
-(e)ś ukłoniła		 ukłoniłoś,
-(e)ś ukłoniło		 ukłoniliście,
-(e)ście ukłonili		 ukłoniłyście,
-(e)ście ukłoniły
3rd ukłonił ukłoniła ukłoniło ukłonili ukłoniły
impersonal ukłoniono
conditional 1st ukłoniłbym,
bym ukłonił		 ukłoniłabym,
bym ukłoniła		 ukłoniłobym,
bym ukłoniło		 ukłonilibyśmy,
byśmy ukłonili		 ukłoniłybyśmy,
byśmy ukłoniły
2nd ukłoniłbyś,
byś ukłonił		 ukłoniłabyś,
byś ukłoniła		 ukłoniłobyś,
byś ukłoniło		 ukłonilibyście,
byście ukłonili		 ukłoniłybyście,
byście ukłoniły
3rd ukłoniłby,
by ukłonił		 ukłoniłaby,
by ukłoniła		 ukłoniłoby,
by ukłoniło		 ukłoniliby,
by ukłonili		 ukłoniłyby,
by ukłoniły
impersonal ukłoniono by
imperative 1st niech ukłonię ukłońmy
2nd ukłoń ukłońcie
3rd niech ukłoni niech ukłonią
anterior adverbial participle ukłoniwszy
verbal noun ukłonienie

Further reading
  • ukłonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukłonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.