wygłupić

Polish

Etymology

From wy- +‎ głupi +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈɡwu.pit͡ɕ/
  • Audio, wygłupić się(file)
  • Rhymes: -upit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧głu‧pić

Verb

wygłupić pf (imperfective wygłupiać)

  1. (reflexive with się) to fool around, to act the goat

Conjugation
Conjugation of wygłupić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygłupić
future tense 1st wygłupię wygłupimy
2nd wygłupisz wygłupicie
3rd wygłupi wygłupią
impersonal wygłupi się
past tense 1st wygłupiłem,
-(e)m wygłupił		 wygłupiłam,
-(e)m wygłupiła		 wygłupiłom,
-(e)m wygłupiło		 wygłupiliśmy,
-(e)śmy wygłupili		 wygłupiłyśmy,
-(e)śmy wygłupiły
2nd wygłupiłeś,
-(e)ś wygłupił		 wygłupiłaś,
-(e)ś wygłupiła		 wygłupiłoś,
-(e)ś wygłupiło		 wygłupiliście,
-(e)ście wygłupili		 wygłupiłyście,
-(e)ście wygłupiły
3rd wygłupił wygłupiła wygłupiło wygłupili wygłupiły
impersonal wygłupiono
conditional 1st wygłupiłbym,
bym wygłupił		 wygłupiłabym,
bym wygłupiła		 wygłupiłobym,
bym wygłupiło		 wygłupilibyśmy,
byśmy wygłupili		 wygłupiłybyśmy,
byśmy wygłupiły
2nd wygłupiłbyś,
byś wygłupił		 wygłupiłabyś,
byś wygłupiła		 wygłupiłobyś,
byś wygłupiło		 wygłupilibyście,
byście wygłupili		 wygłupiłybyście,
byście wygłupiły
3rd wygłupiłby,
by wygłupił		 wygłupiłaby,
by wygłupiła		 wygłupiłoby,
by wygłupiło		 wygłupiliby,
by wygłupili		 wygłupiłyby,
by wygłupiły
impersonal wygłupiono by
imperative 1st niech wygłupię wygłupmy
2nd wygłup wygłupcie
3rd niech wygłupi niech wygłupią
anterior adverbial participle wygłupiwszy
verbal noun wygłupienie

Further reading
  • wygłupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygłupić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.