zmusić

Polish

From z- +‎ musi(e)ć.

zmusić pf (imperfective zmuszać)

(transitive) to compel, to force, to make someone [+ do (genitive) = do something]
Zmusił mnie do śpiewania! ― He made me sing!
(transitive, of a situation) to make someone [+ do (genitive) = do something] (to cause someone to act against their will)
(reflexive with się) to compel oneself, to force oneself, to make oneself [+ do (genitive) = do something]

Conjugation of zmusić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zmusić
future tense	1^st	zmuszę			zmusimy
	2^nd	zmusisz			zmusicie
	3^rd	zmusi			zmuszą
	impersonal	zmusi się
past tense	1^st	zmusiłem, -(e)m zmusił	zmusiłam, -(e)m zmusiła	zmusiłom, -(e)m zmusiło	zmusiliśmy, -(e)śmy zmusili	zmusiłyśmy, -(e)śmy zmusiły
	2^nd	zmusiłeś, -(e)ś zmusił	zmusiłaś, -(e)ś zmusiła	zmusiłoś, -(e)ś zmusiło	zmusiliście, -(e)ście zmusili	zmusiłyście, -(e)ście zmusiły
	3^rd	zmusił	zmusiła	zmusiło	zmusili	zmusiły
	impersonal	zmuszono
conditional	1^st	zmusiłbym, bym zmusił	zmusiłabym, bym zmusiła	zmusiłobym, bym zmusiło	zmusilibyśmy, byśmy zmusili	zmusiłybyśmy, byśmy zmusiły
	2^nd	zmusiłbyś, byś zmusił	zmusiłabyś, byś zmusiła	zmusiłobyś, byś zmusiło	zmusilibyście, byście zmusili	zmusiłybyście, byście zmusiły
	3^rd	zmusiłby, by zmusił	zmusiłaby, by zmusiła	zmusiłoby, by zmusiło	zmusiliby, by zmusili	zmusiłyby, by zmusiły
	impersonal	zmuszono by
imperative	1^st	niech zmuszę			zmuśmy
	2^nd	zmuś			zmuście
	3^rd	niech zmusi			niech zmuszą
passive adjectival participle		zmuszony	zmuszona	zmuszone	zmuszeni	zmuszone
anterior adverbial participle		zmusiwszy
verbal noun		zmuszenie