örva

Icelandic

Etymology 1

From ör (“spirited, heated”) +‎ -(v)a.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈœrva/
  • Rhymes: -œrva

Verb

örva (weak verb, third-person singular past indicative örvaði, supine örvað)

  1. (transitive, with accusative) to enliven, to excite, to encourage
    Synonyms: æsa, hvetja, glæða
  2. (transitive, with accusative) to excite (sexually), to arouse
    Synonym: æsa
Conjugation
örva — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að örva
supine
(sagnbót)		 örvað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 örvandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég örva við örvum present
(nútíð)		 ég örvi við örvum
þú örvar þið örvið þú örvir þið örvið
hann, hún, það örvar þeir, þær, þau örva hann, hún, það örvi þeir, þær, þau örvi
past
(þátíð)		 ég örvaði við örvuðum past
(þátíð)		 ég örvaði við örvuðum
þú örvaðir þið örvuðuð þú örvaðir þið örvuðuð
hann, hún, það örvaði þeir, þær, þau örvuðu hann, hún, það örvaði þeir, þær, þau örvuðu
imperative
(boðháttur)		 örva (þú) örvið (þið)
Forms with appended personal pronoun
örvaðu örviði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
örvast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að örvast
supine
(sagnbót)		 örvast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 örvandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég örvast við örvumst present
(nútíð)		 ég örvist við örvumst
þú örvast þið örvist þú örvist þið örvist
hann, hún, það örvast þeir, þær, þau örvast hann, hún, það örvist þeir, þær, þau örvist
past
(þátíð)		 ég örvaðist við örvuðumst past
(þátíð)		 ég örvaðist við örvuðumst
þú örvaðist þið örvuðust þú örvaðist þið örvuðust
hann, hún, það örvaðist þeir, þær, þau örvuðust hann, hún, það örvaðist þeir, þær, þau örvuðust
imperative
(boðháttur)		 örvast (þú) örvist (þið)
Forms with appended personal pronoun
örvastu örvisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
örvaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 örvaður örvuð örvað örvaðir örvaðar örvuð
accusative
(þolfall)		 örvaðan örvaða örvað örvaða örvaðar örvuð
dative
(þágufall)		 örvuðum örvaðri örvuðu örvuðum örvuðum örvuðum
genitive
(eignarfall)		 örvaðs örvaðrar örvaðs örvaðra örvaðra örvaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 örvaði örvaða örvaða örvuðu örvuðu örvuðu
accusative
(þolfall)		 örvaða örvuðu örvaða örvuðu örvuðu örvuðu
dative
(þágufall)		 örvaða örvuðu örvaða örvuðu örvuðu örvuðu
genitive
(eignarfall)		 örvaða örvuðu örvaða örvuðu örvuðu örvuðu
Derived terms
  • örvun (“excitement, encouragement; arousal”)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

örva

  1. indefinite genitive plural of ör (“arrow”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.