διώχνω

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek διώχνω (diṓkhnō), from Ancient Greek διώκω (diṓkō).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈðʝo.xno/ (pronounced with synizesis of [i]+[o])
  • Hyphenation: διώ‧χνω

Verb

διώχνω • (dióchno) (past έδιωξα, passive διώχνομαι)

  1. to send, chase away, shoo, get rid of

Conjugation
διώχνω   διώχνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg διώχνω διώξω διώχνομαι διωχτώ
2 sg διώχνεις διώξεις διώχνεσαι διωχτείς
3 sg διώχνει διώξει διώχνεται διωχτεί
1 pl διώχνουμε, [‑ομε] διώξουμε, [‑ομε] διωχνόμαστε διωχτούμε
2 pl διώχνετε διώξετε διώχνεστε, διωχνόσαστε διωχτείτε
3 pl διώχνουν(ε) διώξουν(ε) διώχνονται διωχτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έδιωχνα έδιωξα διωχνόμουν(α) διώχτηκα
2 sg έδιωχνες έδιωξες διωχνόσουν(α) διώχτηκες
3 sg έδιωχνε έδιωξε διωχνόταν(ε) διώχτηκε
1 pl διώχναμε διώξαμε διωχνόμασταν, (‑όμαστε) διωχτήκαμε
2 pl διώχνατε διώξατε διωχνόσασταν, (‑όσαστε) διωχτήκατε
3 pl έδιωχναν, διώχναν(ε) έδιωξαν, διώξαν(ε) διώχνονταν, (διωχνόντουσαν) διώχτηκαν, διωχτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα διώχνω ➤ θα διώξω ➤ θα διώχνομαι ➤ θα διωχτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διώχνεις, … θα διώξεις, … θα διώχνεσαι, … θα διωχτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διώξει
  έχω, έχεις, … διωγμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … διωχτεί
  είμαι, είσαι, … διωγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διώξει
  είχα, είχες, … διωγμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … διωχτεί
  ήμουν, ήσουν, … διωγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διώξει
  θα έχω, θα έχεις, … διωγμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … διωχτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … διωγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg διώχνε διώξε, διώχ' 1 — διώξου
2 pl διώχνετε διώξτε, διώχτε2 διώχνεστε διωχτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ διώχνοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας διώξει ➤ διωγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ διώξει διωχτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. διώχ' τον ("get rid of him!")
 2. Colloquial.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • άδιωχτος (ádiochtos, “unexpelled”)
  • αποδιώχνω (apodióchno, “chase away, dismiss”)
  • διωγμός m (diogmós, “persecution”)
  • δίωξη f (díoxi, “prosecution”)
  • διώξιμο n (dióximo, “dismissal”)
  • and see: διώκω (dióko, “persecute”) (for stem διωκ-)

References
  1. διώχνω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.