επιχαίρω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐπιχαίρω. Morphologically, from επι- +‎ χαίρω.

Pronunciation
  • IPA(key): /epiˈçero/
  • Hyphenation: ε‧πι‧χαί‧ρω

Verb

επιχαίρω • (epichaíro) (past —, passive —)

  1. to gloat

Conjugation
επιχαίρω   (active imperfective tenses only - irregular)
Active voice ➤   —   Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤ Present ➤ Imperfect ➤ Future ➤
1 sg επιχαίρω επέχαιρα θα επιχαίρω
2 sg επιχαίρεις επέχαιρες θα επιχαίρεις
3 sg επιχαίρει επέχαιρε θα επιχαίρει
1 pl επιχαίρουμε, [‑ομε] επιχαίραμε θα επιχαίρουμε, [‑ομε]
2 pl επιχαίρετε επιχαίρατε θα επιχαίρετε
3 pl επιχαίρουν(ε) επέχαιραν, επιχαίραν(ε) θα επιχαίρουν(ε)
Subjunctive mood ➤ Formed using present tense from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ 2 sg 2 pl
Imperfective aspect [επίχαιρε] επιχαίρετε
Other forms Present participle ➤
επιχαίροντας ➤
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.