błagalnica

See also: błagalnicą

Polish

Etymology

From błagalny +‎ -ica.

Pronunciation
  • IPA(key): /bwa.ɡalˈɲi.t͡sa/
  • Rhymes: -it͡sa
  • Syllabification: bła‧gal‧ni‧ca

Noun

błagalnica f (male equivalent błagalnik)

  1. (archaic) female equivalent of błagalnik (“beggar, pleader, implorer”)

Declension
Declension of błagalnica
singular plural
nominative błagalnica błagalnice
genitive błagalnicy błagalnic
dative błagalnicy błagalnicom
accusative błagalnicę błagalnice
instrumental błagalnicą błagalnicami
locative błagalnicy błagalnicach
vocative błagalnico błagalnice
adjectives
adverbs
verb

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.