błagalnik

See also: błagalnicą

Polish

Etymology

From błagalny +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /bwaˈɡal.ɲik/
  • Rhymes: -alɲik
  • Syllabification: bła‧gal‧nik

Noun

błagalnik m pers (male equivalent błagalnica)

  1. (archaic) beggar, pleader, implorer

Declension
Declension of błagalnik
singular plural
nominative błagalnik błagalnicy/błagalniki (deprecative)
genitive błagalnika błagalników
dative błagalnikowi błagalnikom
accusative błagalnika błagalników
instrumental błagalnikiem błagalnikami
locative błagalniku błagalnikach
vocative błagalniku błagalnicy
adjectives
adverbs
verb

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.