dvína
See also: dvīņa
Faroese
Etymology
From Old Norse dvína, from Proto-Germanic *dwīnaną.
Verb
dvína (third person singular past indicative dvíndi or dvínaði, third person plural past indicative dvíndu or dvínaðu, supine dvínt or dvínað)
Conjugation
| Conjugation of dvína (group v-1) | ||
|---|---|---|
| infinitive | dvína | |
| supine | dvínt | |
| participle (a7)1 | dvínandi | dvíndur |
| present | past | |
| first singular | dvíni | dvíndi |
| second singular | dvínir | dvíndi |
| third singular | dvínir | dvíndi |
| plural | dvína | dvíndu |
| imperative | ||
| singular | dvín! | |
| plural | dvínið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
| Conjugation of dvína (group v-30) | ||
|---|---|---|
| infinitive | dvína | |
| supine | dvínað | |
| participle (a6)1 | dvínandi | dvínaður |
| present | past | |
| first singular | dvíni | dvínaði |
| second singular | dvínar | dvínaði |
| third singular | dvínar | dvínaði |
| plural | dvína | dvínaðu |
| imperative | ||
| singular | dvína! | |
| plural | dvínið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
Icelandic
Etymology
From Old Norse dvína, from Proto-Germanic *dwīnaną. Compare English dwine, dwindle, Dutch verdwijnen, Low German verdwienen.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈtviːna]
- Rhymes: -iːna
Verb
dvína (weak verb, third-person singular past indicative dvínaði, supine dvínað)
Conjugation
dvína — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að dvína | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
dvínað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
dvínandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég dvína | við dvínum | present (nútíð) |
ég dvíni | við dvínum |
| þú dvínar | þið dvínið | þú dvínir | þið dvínið | ||
| hann, hún, það dvínar | þeir, þær, þau dvína | hann, hún, það dvíni | þeir, þær, þau dvíni | ||
| past (þátíð) |
ég dvínaði | við dvínuðum | past (þátíð) |
ég dvínaði | við dvínuðum |
| þú dvínaðir | þið dvínuðuð | þú dvínaðir | þið dvínuðuð | ||
| hann, hún, það dvínaði | þeir, þær, þau dvínuðu | hann, hún, það dvínaði | þeir, þær, þau dvínuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
dvína (þú) | dvínið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| dvínaðu | dvíniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
dvínaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
dvínaður | dvínuð | dvínað | dvínaðir | dvínaðar | dvínuð | |
| accusative (þolfall) |
dvínaðan | dvínaða | dvínað | dvínaða | dvínaðar | dvínuð | |
| dative (þágufall) |
dvínuðum | dvínaðri | dvínuðu | dvínuðum | dvínuðum | dvínuðum | |
| genitive (eignarfall) |
dvínaðs | dvínaðrar | dvínaðs | dvínaðra | dvínaðra | dvínaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
dvínaði | dvínaða | dvínaða | dvínuðu | dvínuðu | dvínuðu | |
| accusative (þolfall) |
dvínaða | dvínuðu | dvínaða | dvínuðu | dvínuðu | dvínuðu | |
| dative (þágufall) |
dvínaða | dvínuðu | dvínaða | dvínuðu | dvínuðu | dvínuðu | |
| genitive (eignarfall) |
dvínaða | dvínuðu | dvínaða | dvínuðu | dvínuðu | dvínuðu | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.